Lazy Dayzzz....

Nadat we de mannen hadden uitgezwaaid op het vliegveld zijn we de volgende dag naar Liberia gegaan, ons laatste stop in Costa Rica. Hier zijn we twee nachtjes gebleven en hebben onder andere het vorige blog geschreven en een beetje door het stadje geslenterd. De volgende dag zijn we met de bus naar de grensovergang gebracht. De grensovergang ging vrij soepel en we hebben er weer een stempeltje bij (het paspoort begint al aardig vol te raken).

Aangekomen in Nicaragua hebben we de lokale bus genomen richting San Juan del Sur. De lokale bussen worden hier ook wel kippenbussen genoemd. Het zijn oude gele amerikaanse schoolbussen die soms opgepimpt zijn en meestal van ellende bijna uit elkaar vallen. Er wordt zoveel mogelijk ingestouwd. Op een bankje wat normaal bedoeld is voor 2 personen kan gerust drie man zitten waardoor je schouder tegen schouder opgepropt zit in de bus, gelukkig hebben ze raampjes die open kunnen en is het, als de bus eenmaal rijd, best aangenaam. Als de bus stopt komen er mannetjes en vrouwtjes de bus in die drankjes en snacks verkopen, ook al staat de bus ramvol, ze weten zich er altijd tussendoor te wringen. Dit doet ons weer een beetje denken aan de bomvolle bussen in Azië. Gelukkig is Midden-Amerika niet zo groot en zijn de afstanden die we hier afleggen niet zo lang. Dus we hoeven nooit heel lang in zo'n bus te zitten en ach, het heeft ook wel een beetje z'n charme.

Aangekomen in San Juan del Sur zijn we op zoek gegaan naar een plaats om te overnachten. We hebben een leuk hotelletje gevonden een beetje buiten het centrum, aangezien we niet tot 's nachts laat wakker willen liggen door alle feestbeesten die hier rondlopen. San Juan del Sur ligt aan een mooie baai aan de pacifische oceaan. 's Avonds kun je hier goed de zondondergang zien, wat we dan ook twee avonden gedaan hebben, onder het genot van een biertje/cocktail. Verder hebben we een dagje lekker op het strand gelegen met een boekje erbij, even bijbruinen :)

Na een dagje strand zijn we de volgende dag op weg gegaan naar Isla de Ometepe. Dit is een eiland gelegen in het Nicaragua-meer en bestaat uit twee vulkanen, de actieve Conception en de Maderas met een kratermeer. Het Nicaragua-meer is het op twee na grootste meer van latijns amerika, alleen het Titicacameer is iets groter. Aan het einde van de 19e eeuw was het de bedoeling een kanaal te graven door Nicaragua waar het meer deel van uitmaakte. Door de burgeroorlogen is het plan uiteindelijk verlegd naar Panama en is er nu een Panamakanaal. Maar de plannen bestaan nog steeds dus wie weet is er in de toekomst ook een Nicaraguakanaal.

Na een uurtje in het zonnetje op de ferry te hebben gezeten kwamen we aan op het eiland. De taxichauffeur van Finca Mystica (waar we een huisje hadden geboekt voor 4 nachten) stond ons op te wachten. We waren al gewaarschuwd dat het laatste stuk nogal een hobbelige weg zou zijn en dat was het zeker. Na ruim een uur kwamen we eindelijk op onze bestemming aan. Het is een heftige rit om bij de finca te komen maar het is zeker de moeite waard. We hadden een eigen 'cob', een huisje helemaal met de hand gemaakt waarin zelfs flessen verwerkt zaten voor mooie lichteffecten en met kleurrijke muurschilderingen. En een veranda met een mooi uitzicht op het meer en, iets wat niet kan ontbreken, een hangmat!! Heerlijk om een paar daagjes te relaxen.

De eerste dag zijn we naar een strandje gelopen en hebben we een duik genomen om wat af te koelen. Ja, het is hier best warm, bij het minste geringste wat je doet begin je al te zweten. Ze zeggen dat er in dit meer haaien zwemmen, de stierhaai, een soort dat ook in zoetwater kan leven. Het schijnt dat deze vroeger vanuit de caribische zee door de San Juan rivier in het meer zijn beland. Wij zijn ze gelukkig niet tegen gekomen ;)

De tweede dag hebben we een kayaktocht gemaakt samen met twee fransen en een gids. Het eerste stuk was best pittig aangezien we over het meer richting de rivier moesten peddelen en er een behoorlijke wind stond. Aangekomen bij de rivier, Rio Istiam, was het water gelukkig wat rustiger. Het is maar een korte rivier maar we hebben veel vogels gezien, een schildpad en zelfs een kaaiman! Maar goed dat we die niet de dag ervoor tijdens het zwemmen zijn tegengekomen. De laatste dag was een relaxdag en hebben we doorgebracht in de hangmat met een boekje erbij.

De eerste week in Nicaragua hebben we dus niet zo heel veel gedaan. We zijn niet zo actief geweest als de afgelopen maanden en ook de tweede week in Nicaragua was een luie week. Vanaf Ometepe zijn we naar Granada gegaan. In Granada zijn nog veel (gerestaureerde) koloniale gebouwen aanwezig waardoor het erg leuk is om door de stad te dwalen. De stad is gelegen aan het Nicaragua-meer en was vroeger een belangrijke handelsroute. Granada was, afwisselend met Leon, de hoofdstad van Nicaragua. De rivaliteit van beiden steden heeft uiteindelijk geleid tot een burgeroorlog in 1850. De rivaliteit is blijven bestaan totdat er in 1858 besloten is Managua tot hoofdstad te maken.

Toen we in Granada aankwamen bleek het feest te zijn. Zaterdag was het carnaval, maar dat lijkt in de verste verte niet op de carnaval zoals wij het kennen. Er loopt een grote vrouw, een grote pop op wieltjes, door de straten samen met een dansend jongetje met een gigantisch groot hoofd van papier machee en er zijn optochten. 's avonds zijn we bij een optocht wezen kijken maar we hebben maar twee wagens gezien. Ook was het erg druk en we waren al gewaarschuwd voor zakkenrollers. Nadat ze bij Arnold in z'n zak hebben gegraaid, en gelukkig alleen een strip malariapillen hebben kunnen wegjatten hebben we besloten de volgende dag met het hipica-feest thuis te blijven. Die dag zijn we ook verhuist naar een studiootje, lekker met eigen keukentje erbij, aangezien we nog een weekje in Granada zouden blijven.

De week Granada stond in de ban van Salsa-les. Maandag hadden we onze eerste privé-les. Na behoorlijk wat gezweet te hebben hadden we de eerste basisstappen onder de knie. Omdat we er wel plezier in hadden, ondanks dat het erg warm is om te dansen en we na de les helemaal nat waren van de zweet, hebben we besloten voor de dag erop weer een lesje te boeken. Deze keer stond ook een draai op het programma die op het einde van de les nog niet helemaal soepel verliep. Omdat we de dag erop zouden gaan kayakken en we thuis de draai moesten oefenen hadden we voor donderdag weer een lesje besproken.

Woensdag zijn we dus, weer, gaan kayakken. Ook ditmaal was het in het Nicaragua-meer maar dan bij de eilandjes bij Granada. Deze eilandjes (ongeveer 350) zijn 10.000 jaar geleden ontstaan door de uitbarsting van de vulkaan Mombacho. Vele eilanden zijn bewoond door rijke nicaraguanen en buitenlanders en er zijn er ook waar een hotel of een restaurant op gevestigd is. We hadden een tour geboekt met een gids die veel wist te vertellen over de eilanden en er erg trots was op zijn 'paradijs'. We hebben veel vogels gespot en door nauwe kanalen gepeddeld. Het was een erg mooie tocht die eindigde bij een oud fort. Dit is een van de forten die vroeger zijn gebouwd om de piraten, die via de San Juan rivier bij Granada konden komen, tegen te houden.

Na de kayaktocht zijn we die avond uit eten geweest wat niet goed uitgepakt heeft aangezien Kim de volgende dag met maagkrampen wakker werd. Hmm diarree, toch iets verkeerds gegeten. De hele dag heb ik op bed gelegen en was niet echt in de stemming om 's avonds te gaan dansen. De dansles hebben we dan ook afgebeld. De volgende dag ging het iets beter maar ik was nog steeds niet helemaal fit en het was een regenachtige dag. Op een wandeling naar het postkantoor en de supermarkt na hebben we die dag niet veel meer gedaan. Zaterdag ging alweer iets beter. Toen zijn we door de stad gelopen en hebben wat foto's gemaakt van onder andere de kathedraal en de vele koetsten met paarden die langs het park staan en waar je een rondrit in kunt maken. Leek ons wel leuk om te doen maar hebben we niet gedaan aangzien de paarden er verwaarloosd en erg mager uitzien, echt sneu voor die beestjes. Wel zijn we nog naar een kerk geweest en hebben we de klokkentoren beklommen voor een mooi uitzicht over de stad en op de vulkaan Mombacho.

Van de salsa lessen is dus helaas niet veel meer terecht gekomen. We hebben twee lesjes gehad maar hadden graag nog wat meer geleerd. Maar niet getreurd, we gaan nog naar Chinandega, waar de 'zusjes' van Kim ons vast nog wel wat bij kunnen leren.

Vandaag, zondag (een weer regenachtige dag), is voorlopig onze laatste lazy day. We hebben het wel een beetje gehad met dat luilakken en hebben veel zin om verder te reizen en de rest van Nicaragua te verkennen. Dus de volgende keer een weer wat spannender verhaal!

Kim & Arnold