Eén jaar later....

Vandaag zijn we precies één jaar op reis en bevinden we ons op onze laatste (nieuwe) bestemming Utila, een eilandje van Honduras gelegen in de Caribische zee. Hierna zullen we voor één nachtje terugkeren naar La Ceiba en ten slotte terug gaan naar Tegucigalpa waar we, na nog 2 nachtjes, in het vliegtuig zullen stappen op weg naar onze eindbestemming: Nederland. Na 1 jaar en 12 dagen en na de wereld in oostelijke richting te zijn rondgereisd zullen we dan eindelijk weer voet zetten op eigen bodem. Maar voordat het zover is eerst nog een even een update van de gebeurtenissen van de afgelopen weken.

Gelukkig konden we dinsdags eindelijk de sigarentour doen waarvoor we naar Esteli waren gegaan. Het was mooi om te zien hoe alles met de hand wordt gedraaid en na een korte instructie konden we zelf ook een sigaartje draaien, die we naderhand uiteraard hebben opgerookt, wat eigenlijk best goed smaakte ;) Na twee kistjes sigaren te hebben gescoord :P zijn we de volgende dag naar Tegucigalpa gegaan. De grensovergang ging ook dit keer vrij vlot en na een paar uur in gare bussen te hebben gezeten (we hadden ons voorgenomen dat dit de laatste keer in een kippenbus was) kwamen we aan in de hoofdstad van Honduras. We hadden voor één nachtje een hotelletje geboekt zodat we niet bij aankomst nog iets hoefde te zoeken. Tegucigalpa staat namelijk niet echt bekend als een veilige stad en het wordt afgeraden hier als toerist zijnde rond te struinen. We zijn in een taxi gestapt, naar het hotel gereden en hebben verder niet veel van de stad gezien.

De volgende dag zijn we met een luxe bus naar Copan Ruinas gegaan. We hadden extra luxe brede stoelen geboekt zodat we lekker veel ruimte hadden omdat het een reis van 7 uur zou zijn. Het eerste halfuur zaten we hier heerlijk totdat de bus kapot ging en we over moesten stappen in een andere bus. Uiteraard waren alle luxe stoelen al bezet en moesten we alsnog op normale stoelen zitten, nouja, gelukkig moesten we overstappen op de helft van de reis en konden we de laatste uurtjes alsnog genieten van de luxe :).

Aangekomen in Copan zijn we op zoek gegaan naar een hotel. Aangezien er heel veel keus is hadden we al snel iets gevonden. De volgende dag zijn we meteen naar de ruïnes gegaan. Het betreft hier een oude Maya-stad waarvan veel bewaard is gebleven en vooral bekend staat om de sculpturen en hiërogliefen. Het is en blijft mooi om oude steden van de Inca's en Maya's te bezoeken. Ook dit was weer een indrukwekkende locatie. Voor Kim was het de tweede keer maar door het museum dat erbij is gekomen toch een beetje anders. De dag erop zijn we naar de hotsprings gegaan. We hadden voorgenomen geen kippenbussen meer te nemen maar omdat dit een stuk goedkoper was toch maar weer in zo'n gare bus gestapt. Na ruim een uur over bijna onbegaanbare zandwegen kwamen we eindelijk aan bij de hotsprings. De natuurbaden zijn gelegen in een prachtige natuur en zijn mooi aangelegd in maya-stijl. Na bijna in alle baden te hebben geplonsd en een modderbad te hebben genomen was het weer tijd terug te gaan. Rond 3 uur zou de kippenbus weer langskomen die ons terug zou brengen naar Copan Ruinas. Om half 5 stonden we nog te wachten bij de halte, de bus zat waarschijnlijk ergens vast in de modder en we hadden er geen vertrouwen meer in dat deze nog op zou komen dagen. Uiteindelijk zijn we maar teruggelopen naar de hotsprings en gelukkig was er een groep lieve mensen waarmee we terug konden rijden. Vanaf nu echt geen kippenbussen meer voor ons!!

Vanaf Copan Ruinas gingen we verder naar het stadje La Ceiba waar we een 5-daagse jungletour hadden geboekt naar La Moskitia. Dit is een gigantisch dunbevolkt junglegebied dat langs de noordoostkust van Honduras loopt tot in een gedeelte van Nicaragua. Het gebied wordt voornamelijk bewoond door inheemse Moskitia indianen en de Sumo stammen die bestaan uit voormalige afrikaanse slaven die destijds schipbreuk hebben geleden en zijn aangespoeld langs de kust van Honduras en Nicaragua (echt waar!) en daar hun nederzettingen hebben gesticht.

Onze reis begon al 's morgens vroeg toen we, samen met onze medereiziger Judith uit Hongarije en onze gids Mino, met een jeep naar de luchthaven van La Ceiba werden gebracht. Een paar uur later stegen we op in een klein vliegtuigje richting Brus Laguna, waarbij we vanuit de lucht al een indruk kregen van de enorme uitgestrektheid van La Moskitia. De term luchthaven was voor Brus Laguna wel iets overtrokken, want het was niet meer dan een zandbaantje in de rimboe met een hek eromheen. Er zou op het moment van aankomst een jeep klaar moeten staan die ons ongeveer vijf kilometer verder naar het dorp had moeten brengen; maar die stond er niet! Gelukkig had onze gids Mino al vrij snel wat motors en quads geregeld die ons met een noodgang naar het dorp brachten. Na een lekker typisch midden-amerikaans ontbijt; bonenprut, ei, zoute kaas en tortilla gingen we per boot verder de jungle in. Eerst de Brus Laguna oversteken en daarna via de Rio Platano naar het Moskitia dorpje Las Marias. Na een boottocht van bijna zeven uur(!), met een tussenstop voor het kopen van koud bier en givity, kwamen we dan eindelijk in het donker aan in het dorpje waar we de aankomende drie nachten zouden verblijven. Van enige luxe was geen sprake; geen elektriciteit en geen stromend water en voor een bad sprongen we in de rivier. De ligging van het dorp was erg mooi, want die lag vlak langs de rivier en was omringd door dichte jungle. 's Nachts was het pikkedonker en was het mooi sterrenkijken en 's morgensvroeg werd je wakkergemaakt door de vogels en zagen we zelfs een keer een toekan zitten vlakbij in een boom. Het was kortom genieten van de eenvoud van hoe deze mensen leven; geen televisie en geen rinkelende mobieltjes maar wel overal loslopend dieren; koeien, varkens, biggetjes en kippen. Omdat we midden in de jungle zaten waren er ook vrij veel kakkerlakken en grote kikkers die 's avonds tevoorschijn kwamen en ook graag de wc opzochten, maar ja, dat hoort er allemaal bij met een jungletocht. 's Avonds hebben we het flesje givity soldaat gemaakt, een lokaal drankje (rum met verschillende soorten kruiden erin) en nog maar een paar flesjes rum gekocht. Die avond hebben we heerlijk geslapen ;)

De tweede dag bestond uit alweer een boottocht, nu naar in de buurt gelegen petrogliefen (rotstekeningen) die een oude Moskitia stam een paar duizend jaar geleden in een rots bij de rivier heeft gemaakt. Deze keer geen gemotoriseerde boot maar een gammele uitgeholde boomstam die door een driekoppige bemanning met behulp van lange palen tegen de stroming in werd voortgeduwd. Dit is een eeuwenoude techniek die nog veel wordt toegepast in de binnenlanden van Moskitia, omdat het merendeel van de indianen niet genoeg geld hebben om motorboten te kopen. Na een kort uitstapje door de jungle van ongeveer twee uur werden we weer in onze gammele bootjes gezet en kwamen we aan bij de niet zo indrukwekkende rotstekening. Voor de Moskitia indianen is dit wel een belangrijke plek, want zo kunnen ze aan bezoekers laten zien hoe lang hun cultuur al bestaat en waar ze best trots op zijn. Vanaf hier ging de expeditie weer terug naar Las Marias en konden we kiezen wat we wilden doen; of in de boot terug of al zwemmend (met reddingsvest natuurlijk) door de snelstromende rivier terug. Wij kozen natuurlijk om zwemmend terug te gaan! Dit was best pittig, want op sommige gedeeltes was de stroming erg sterk en moest er flink gezwommen worden om niet met een rots in aanraking te komen. Gelukkig hadden we dit ook weer overleefd en konden we het laatste stukje even uitblazen in ons bootje.

De derde dag hebben we een jungletocht gemaakt in het gebied rond Las Marias samen met onze gids Mino en nog een vrouwelijke gids uit het dorp. Hier hebben we de echte jungle ervaren en moesten we soms enkeldiep in de modder lopen, over boomstammen balanceren om een rivier over te steken, werden we zeiknat geregend en waren we omgeven door hongerige muggen. Kortom, alles wat je voorstelt bij een jungletocht. We hebben ook veel prachtige vogels gezien, waaronder de toekan. Onze gids Mino wist de naam van elk vogeltje, boom en plant te noemen die we tegenkwamen. Hij kon zelfs de lokroep van een paar vogelsoorten nafluiten zodat die naar ons toekwamen. Met onze verrekijker om onze nek hebben we rondgelopen, we beginnen al echte vogelspotters te worden :P

De vierde dag hadden we een boottocht voor de boeg van 3 uur naar het dorpje Tampatin, onze laatste bestemming alweer. We zouden 's middags nog een wandelingetje maken maar aangezien we nog 4 flesjes givity op moesten maken en we daar al vroeg mee begonnen waren is er van de wandeling weinig meer terecht gekomen (best lekker spul die givity :P). 's Avonds gingen we op kaaimannenjacht!! En dat in hetzelfde riviertje waar Kim en Judith die middag gezwommen hadden. Al voordat we in de boot zaten had een vriend van onze gids er al eentje gevangen, een baby'tje. Na een paar foto's is deze snel weer teruggezet. Toen we uiteindelijk in de boot zaten was het zoeken naar glimmende oogjes, er heel dicht naartoe varen en vervolgens het beest proberen te vangen met je handen, best spannend. Wij hebben ons er niet aan gewaagd maar onze gidsen hebben er nog 3 gevangen waaronder eentje van ongeveer 1 meter lang.

De vijfde en laatste dag werden we met een boot en daarna via een spectaculaire jeeptocht langs het strand, waarbij verschillende jeeps een wedstrijdje deden wie zo hard mogelijk door het losse zand kon scheuren (onze jeep won trouwens), teruggebracht naar La Ceiba waar we na ongeveer negen uur reizen aankwamen. Hier aangekomen hebben we eerst maar eens een douche genomen en een wasje gedaan, we waren vies en ook alle kleren waren vochtig en smerig. Na een hamburgertje te hebben gegeten bij de Burger King en het laatste flesje givity, die we uit de jungle hadden meegebracht, leeg te hebben gedronken hebben we het die avond niet te laat gemaakt. We waren best gaar van die 5 dagen in de jungle, veel gezien, veel gedaan en lange dagen maar het was zeker de moeite waard.

De volgende dag hebben we het rustig aan gedaan en nog een nachtje doorgebracht in het gastvrije hostel van de reisorganisator. We hebben afscheid genomen van onze vriendin Judith en de dag erop zijn we per ferry verder gegaan naar onze laatste nieuwe bestemming van onze wereldreis; het tropisch eilandje Utila.

Utila is één van de drie eilandjes voor de kust van Honduras die samen de Bay of Islands worden genoemd en staan vooral bekend als duik- en snorkelparadijs en om de lekkere caribische manier van leven (doe maar lekker rustig aan). De eerste dagen hebben we het dan ook lekker rustig aan gedaan en hebben we een paar keer gesnorkeld langs het strand en zijn we met een boottocht meegegaan naar een mooi snorkelplekje waar we onder andere een eagle-ray (een soort pijlstaartrog) hebben gezien en hebben gezwommen met een groep dolfijnen.

We hebben nog iets meer dan één week voordat we terug gaan naar La Ceiba en vervolgens door naar Tegucigalpa. Dan zit het er, na twee heerlijke weken op dit eiland, toch echt op en zullen we ons klaar moeten maken voor onze reis terug naar huis :(. Maar eerst nog even genieten, een beetje bijbruinen, snorkelen, visjes kijken (het verveeld nooit) en hopelijk nog zwemmen met een walvishaai!!


Tot snel!!

xx Kim en Arnold