Sleetje rijden en film driedaagse in Nicaragua

Na de lazy dayz zijn we naar de stad Masaya gereisd. Masaya staat bekend om zijn souveniermarkt, een ommuurde markt met veel kraampjes waar ze heel veel, en voornamelijk heel veel dezelfde, souveniers verkopen. Na 10 minuten hadden we het er wel gezien, maar we moesten nog een souveniertje van Nicaragua hebben en daar zijn we in geslaagd (we hebben zelfs een soort van hangmat-schommelstoel voor onze medereiziger mr. Jummy op de kop weten te tikken ;).

De volgende dag zijn we naar de vulkaan Masaya gegaan. Met de taxi werden we zowat aan de rand van de Santiago-krater afgezet, makkelijker kan niet. Deze krater is nog vrij actief waardoor er rook en stoom uitkomt, we kregen zelfs een helm op ter bescherming (alsof dat helpt wanneer deze ineens uitbarst). Hierna zijn we nog naar een andere krater geklommen (in totaal bestaat de vulkaan uit 5 kraters). Deze was niet actief en geheel begroeid en vanaf hier hadden we een mooi uitzicht over het Masaya-meer en de omgeving. Na de vulkaan hebben we een stop gemaakt bij een bergdorpje en daarna doorgereden naar Catarina. Dit is een mooi uitzichtpunt over Laguna de Apoyo, een kratermeer waar we de dag erop naartoe zijn gegaan en waar we heerlijk hebben gezwommen en in een hangmat hebben gelegen, het is hier veel te heet om iets actiefs te doen.

Vanuit Masaya zijn we naar Chinandege gegaan, de stad waar Kim's familie woont. Voor degene die denken 'huh, heeft Kim familie wonen in Nicaragua??'. Nee hoor, maar ik ben 10 jaar geleden voor het eerst naar Nicaragua gegaan voor ontwikkelingshulp en een half jaartje bij een familie gewoond (vader, moeder, drie zusjes en een neef). 5 jaar geleden ben ik nog een keertje terug geweest om ze op te zoeken en nu stond het derde bezoek op de planning. Daar aangekomen was het er behoorlijk veranderd, het huis is veel groter geworden en er was zelfs een kamertje voor ons om te logeren (waar het enorm warm was, maargoed Chinandega is dan ook de heetste stad van Nicaragua).

De eerste dag begon al goed met een Flor de Caña tour! Dit is de lekkerste rum van heel de wereld, en niet alleen volgens ons. Deze rum heeft sinds 2000 al meer dan 100 awards gewonnen! Vlakbij Chinandega ligt het plaatsje Chichigalpa waar deze rum gemaakt wordt en waar we dus een kijkje konden nemen en wat konden leren over de geschiedenis, de productie en het belangrijkste de smaak ;). We zijn tot de conclusie gekomen dat de 18 jarige rum toch wel erg lekker is!
Na een dagje rum zijn we 's avonds bij een softbalwedstrijd gaan kijken (de nationale sport hier) en hebben we sushi gegeten. Ja, zelfs in Nicaragua hebben ze sushi en we konden het natuurlijk niet laten deze te proberen.

De volgende dag zijn we de stad in gegaan om schoenen te shoppen voor Kim. 's Avonds zouden we naar de disco gaan om de verjaardag van mijn jongste zusje te vieren en dat kan natuurlijk niet op slippers. Na een tijd door de stad te hebben gestruind had ik eindelijk schoenen gevonden en konden we de rest van de middag doorbrengen bij een zwembad. 's Avonds gingen we dus stappen. De disco is erg modern en lijkt een beetje op een jaren '80 nachtclub maar dan met salsa-muziek. Na wat rum-colaatjes durfden we het aan de dansvloer op te gaan en onze salsalessen in praktijk te brengen. Na één liedje zijn we maar weer op de relax-bank gaan zitten. In vergelijking met de mensen hier bakken we er helemaal niks van, wat kunnen ze hier goed dansen zeg, erg leuk om te zien.

De volgende dag zijn we, na het skypen met Arnold's familie tijdens de familiebbq (zo waren we er toch een beetje bij) naar Jiquilillo gegaan. Dit is een plaatsje aan de kust waar we twee nachtjes zijn gebleven om een beetje bij te komen van de hitte van de stad. We hebben hier heerlijk af kunnen koelen tijdens het bodyboarden in zee en genoten van de zonsondergang.

Weer terug in Chinandega stond er nog een bezoek aan het ziekenhuis op het programma. Niet omdat we iets onder de leden hadden maar omdat Kim hier 10 jaar geleden heeft gewerkt en een bezoekje wilde brengen aan zuster Julia. Ze was gelukkig die dag aan het werken en herkende me nog. Ze heeft ons een korte rondleiding gegeven en het is goed om te zien dat er zoveel verbeterd is in het ziekenhuis. Voor 's avonds hadden we mijn familie uitgenodigd voor een etentje om ze te bedanken. Het was erg leuk weer een paar dagen bij mijn familie door te brengen, iedereen weer terug te zien en ook de nieuwe aanwas, drie dochtertjes van m'n oudste zus Silvia en een zoontje van jongste zusje Karen, te leren kennen. Het is fijn om te zien dat het goed met ze gaat en wie weet komen we nog een keertje terug.

De dag erop hebben we afscheid genomen en heeft Silvia ons naar Leon gebracht. Aangezien Ruth, mijn middelste zusje, ook in Leon was omdat ze daar studeert hebben we 's avonds nog wat met haar afgesproken en hebben we, alweer, sushi gegeten en zijn we naar de film geweest. De volgende morgen stond iets spannends op het programma, sleeën vanaf de Cerro Negro. En nee, dit is geen berg met sneeuw waar je vanaf kunt sleeën (sneeuw kennen ze hier niet) maar een vulkaan die bestaat uit zwart grind. Na een vermoeiende klim naar de top van de vulkaan hadden we een ongelooflijk mooi uitzicht in de krater en van de omgeving. Na van dit uitzicht te hebben genoten werden we in onze mooie rode overall gehesen en kregen we een veiligheidsbril op, dit ter bescherming voor het opspattende grind. Arnold mocht als eerste (of Kim durfde nog niet en wilde eerst zien of Arnold het er zonder kleerscheuren vanaf zou brengen). In nog geen 45 seconden stond hij alweer beneden, en daar hebben we dan 45 minuten in die hitte voor naar boven moeten klimmen :P. Hierna was ik aan de beurt. De gids had gezegd dat als ik niet zo hard wilde gaan ik m'n beiden voeten in het grind moest steken. Dit haalde niks uit dus ook ik ging met een noodgang op mijn slee van de vulkaan af. Beneden aangekomen zagen we helemaal zwart. We hadden dan wel een pak aan maar door al het grind en gruis wat opspat zat ons gezicht en onze armen onder en zaten ook onze schoenen vol zwart vulkanisch gruis (het zat zelfs tot in m'n bh :P). Ondanks dit was het echt GEWELDIG!! Na deze heftige sleerit kregen we een biertje en konden we aan de voet van de vulkaan nog even op een quad rondscheuren. Bij aankomst in ons hostel hebben we eerst maar even een douche genomen waarna we aan de bar nog een mojitootje kregen van onze gids.

's Avonds hebben we wéér een filmpje gepikt. Aangezien Leon waarschijnlijk de laatste stad is met een bioscoop hebben we het er maar even van genomen (en achja, een kaartje kost hier nog geen 4 dollar). Na 'Wolverine' te hebben gezien de avond ervoor zijn we nu naar 'The Conjuring' gegaan, een griezelfilm. De dag erna hebben we het hostel ingeruild voor een wat luxer hotel met een heerlijk zwembad ter verkoeling, want ook in Leon is het behoorlijk heet. En omdat dit onze laatste dag in Leon was hebben we wéér sushi gegeten en zijn we wéér naar de film geweest, Grown Ups 2 (wat is het leven van een backpacker toch zwaar ;).

Na al die hitte in de steden zijn we naar de bergen gegaan waar het iets koeler is. De eerste stad was Matagalpa, waar de 'neef' van Kim woont die we nog een bezoekje hebben gebracht. Tevens zijn we hier naar een natuurpark gegaan, Selva Negra, waar we een mooie wandeling hebben gemaakt door het regenwoud. De dag erop hebben we een tour gedaan naar een chocoladefabriek. Het toeval wil dat deze fabriek gewoon van een Nederlander is! Het was leuk om te zien hoe de chocoladerepen gemaakt worden en het was ook lekker maar het kan niet op tegen de bonbonblock die we in Nederland hebben.

Na Matagalpa zijn we voor een dagje naar Jinotega gegaan. Dit is de koelste plaats in Nicaragua en ligt ingesloten tussen bergen. 's ochtends zijn we naar de Cerro Cruz geklommen, een punt bovenop een berg met een mooi uitzicht over de stad en de omgeving. Onderweg naar boven kwamen we ineens een jong menneke met een groot geweer tegen. Gelukkig hadden ze ons de dag ervoor al verteld dat er twee personen met geweren rondlopen ter bescherming van de toeristen, zodat we niet in paniek zijn geraakt. Het zou volkomen veilig zijn naar het uitkijkpunt te lopen, maar met twee van die bewakers met gigantische geweren twijfel je er toch wel een beetje aan.

Estelí is onze laatste stop in Nicaragua. Deze stad staat bekend om zijn sigarenindustrie waar we uiteraard even een kijkje gaan nemen. Omdat het weekend was en ook nog eens feest (14 en 15 september wordt de onafhankelijkheid gevierd) waren de sigarenfabrieken gesloten en zijn we eerst maar naar de canyon van Somoto gegaan. Vroeg in de ochtend namen we de bus naar Somoto waar onze gids ons op stond te wachten. Hij vroeg of we zin hadden in een avontuur, uiteraard!! Omdat het regenseizoen is staat het water in de canyon erg hoog en zijn er vele stroomversnellingen. Eerst moesten we een stukje lopen richting de canyon. Uiteindelijk gingen we het water in en liepen we langs de wand van de canyon verder. Op een gegeven moment moesten we naar de andere kant zien te komen. Door het snel stromende water moesten we behoorlijk hard zwemmen om niet door de stroming te worden meegesleurd. Dit was het eerste deel van het avontuur. Hierna moesten we nog van een 8 meter hoge rots af het water inspringen (Kim vond 5 meter al hoog genoeg) en ons met de stroomversnelling mee laten sleuren waarbij ons werd verteld onze benen omhoog te houden omdat er rotsen konden liggen. En dat met als veiligheid alleen een reddingsvest aan (een helm was ook geen overbodige luxe geweest). We zijn een paar keer kopje onder gegaan, hebben schrammen op onze benen staan en blauwe plekken opgelopen maar dat was het zeker waard!! Onze gids had niet gelogen, het was inderdaad een avontuur, en wij maar denken dat we alleen in een bootje door de canyon zouden varen. Het was fantastisch!

Vandaag, maandag, zijn de fabrieken nog steeds dicht (waarschijnlijk omdat men bij moet komen van de feestdagen). Daarom blijven we nog een dagje langer in Estelí en gaan we morgen de sigarenfabriek bezoeken. Het schijnt dat ze hier, op Cuba na, de lekkerste sigaren maken en de specialiteit van de fabriek waar wij morgen naartoe gaan is een sigaar die in een sigaar is gerold. Wie weet vaders, misschien nemen we er wel een paar mee.


Tot ziens,


Kim en Arnold