kedeng kedeng naar Mongolië

Momenteel zitten we in Ulaan-Bataar, de hoofdstad van Mongolie en hebben we een lange treinrit (4,5 dag in de trein!!) en twee nachten in een gertent achter de rug. De treinreis was, zoals we ook wel hadden verwacht, best een beetje afzien en we waren dan ook blij dat we zondag de trein (voorlopig) achter ons konden laten.

Vorige week zijn we dinsdagavond, met nog 6 andere nederlanders, opgehaald bij het hotel. Na een korte rit kwamen we aan op het station waar we nog even in de kou moesten wachten op onze trein. We waren allemaal erg benieuwd hoe het er van binnen uit zou zien. Het viel allemaal gelukkig nog wel mee. We hadden best veel opbergruimte voor al onze bagage. Wel waren we blij met onze lakenzak en kussensloop aangezien de lakens er niet al te fris uitzagen. Wij zaten samen met Anneloes en Lizette in een coupé met als buren Naomi en Jurjen (de andere twee nederladers zaten in een andere wagon). En over toeval gesproken, voor Naomi en Jurjen is de treinreis, net zoals voor ons, ook het begin van een wereldreis!!

In het begin hadden we de wagon voor ons 6en alleen, plus onze roggelende Provodnik (rijtuigchef). Hierdoor hadden we gelukkig een schoon toilet. Hier kwam helaas een einde aan toen in de loop van de reis wat mannen uit Kazachstan bij ons in de wagon kwamen. De toestand van het toilet ging snel achteruit aangezien zij niet op de wc gingen zitten maar op de bril gingen staan en ook de wasbak onderroggelde. Uiteindelijk hebben we maar besloten een wagonnetje verder te lopen waar het nog redelijk schoon was.

Woensdag was Arnold jarig!! Uiteraard werden er cadeautjes uitgepakt. Om in de stemming te komen had Anneloes een slinger gemaakt voor onze coupé. 's Avonds dachten we met z'n allen lekker een feestmaal te gaan eten in de restauratiewagon. Waarschijnlijk waren ze zo'n grote groep niet gewend of hebben ze maar 1 pitje want het was een enorme chaos, we hebben twee uur op ons eten moeten wachten en ze waren de helft vergeten. Na wat biertjes te hebben genuttigd en een spelletje 'wie ben ik' te hebben gespeeld werden we de restauratiewagen uitgestuurd, en het was pas 10 uur (dachten wij)!! Achteraf blijkt dat ze in het restaurant de lokale tijd aanhouden terwijl in de rest van de trein de Moskou tijd wordt aangehouden. Het was voor hun dus al een uur of één. Niet echt handig die verschillende tijdzones. Na bij de buurtjes nog wat wodka en bier te hebben gedronken was het toch echt tijd naar bed te gaan.

Het slapen in de trein ging redelijk. Uiteindelijk raak je gewend aan het geschud en het geluid. Na eerst twee koude nachten had onze Provodnik eindelijk door dat het wel lekker was om de kachel aan te steken en konden we nog beter slapen. De dagen zijn we doorgekomen met spelletjes, lezen, puzzeltjes en wanneer we een stop hadden lekker even de beentjes strekken. In totaal zijn we 4 tijzones doorgegaan wat af en toe wel verwarrend was. De timetable in de trein ging uit van de moskou tijd waardoor het om 3 uur al donker werd, terwijl het dan eigenlijk, lokale tijd, al 7 uur was en we vroeg ons bed uit kwamen terwijl het volgens de lokale tijd al bijna middag was.

Bij de grensovergang van Rusland naar Mongolie lieten de Russen weer hun onwaarschijnlijke gastvrijheid zien door met norse gezichten onze paspoorten te controleren en de cabines aan een grondige 5 seconden! inspectie te onderwerpen en moesten we uiteindelijk ruim 2,5 uur wachten voordat we weer verder konden. Wat een verschil met de grensovergang van Mongolie! Alleen maar lachende gezichten bij de paspoortcontroles en je kreeg echt het idee dat de mensen blij waren dat je hun land kwam bezoeken. Eindelijk waren we dan aangekomen in Ulaan-Bataar en kunnen we de trein achter ons laten...op naar onze Ger tent!

Ulaan-Bataar is een stad volop in ontwikkeling en overal zie je dan ook bouwkranen die nieuwe hotels en kantoorgebouwen de grond uit stampen. Op het station werden we opgewacht door een medewerker van Tiara tours die ons met een busje samen met 8 andere nederlanders (die we al eerder hadden ontmoet) en een Rus naar het Ger tentenkamp bracht in natuurgebied Terelj, waar we na ongeveer 1,5 uur aankwamen en hartelijk werden ontvangen door mevrouw Bambi (wat overigens niet haar echte naam is want die is onuitspreekbaar). Onze Ger tent die we delen met 2 andere Nederlanders was erg gezellig ingericht en lekker warm door de houtkachel die midden in de tent stond te branden. De eerste dag hebben we lekker een paar stukken gewandeld en genoten van eindelijk weer eens wat lekker eten na 5 dagen noodles en te vette kleffe broodjes in de trein en de dag in stijl afgesloten met wodka, chips en gezelschapsspelletjes samen met onze nederlandse vrienden. Op de tweede dag hebben we een wandeltocht gemaakt van 22 kilometer langs Turtle rock, een boeddistische klooster en genoten van het bijzondere landschap. Helaas hadden we maar twee overnachtingen, we hadden hier best wat langer willen blijven om van de omgeving en de gastvrijheid te genieten. Zeker een aanrader om een keertje naar toe te gaan (als je van tenten houdt).

Vandaag en morgen gaan we Ulaan-Bataar verkennen waarna we donderdagochtend weer worden opgehaald om de treinreis naar Beijing voort te zetten.

Tot de volgende keer!!

Kim & Arnold