Vlam in de pan!!

Na het hoge gelegen Cusco en Puno zijn we weer wat afgedaald naar het mooie stadje Arequipa. Nog dezelfde dag dat we aankwamen hebben we hier nieuwe schoenen gekocht voor Arnold. Zijn bergschoenen stonken een uur in de wind en begonnen al uit elkaar te vallen (waren dan ook al meer dan 10 jaar oud). Verder hebben weer lekker door de stad geslentert en, heel onverwacht, een kookcursus geboekt.

Maandag hadden we kookles wat bestond uit het maken van twee visgerechten. Het eerste gerecht was de ceviche. Dit is erg bekend hier in Peru en bestaat voornamelijk uit rauwe vis, nouja, het is als het ware gekookt in de limoensap zodat het niet echt rauw meer is maar dus wel erg zuur en dat gecombineerd met rode ui, klinkt dat niet heerlijk, haha. Het was best aardig, we hadden het al eens vaker op, maar het is en blijft toch wel erg zuur. Het tweede gerecht was een soort van viscurry, Pescado a la Chorrilana. Tijdens het bakken moest er Pisco (een lokale sterke drank) bij gegooid worden en moest de vlam in de pan, wat er erg spectaculair uitzag en ik maar over gelaten heb aan Arnold. Hierna mochten we onze gerechten uiteraard opeten, en het was heerlijk!!! Weer iets wat we thuis uit moeten proberen, hopen dat het dan net zo smaakt als hier.

Na de kookles hadden we nog een Pisco Sour cursus. Pisco sour is een cocktail uit Peru (en Chili) met als hoofdingrediënt uiteraard de sterke drank Pisco. We hebben al heel wat pisco sourtjes op hier in Zuid-Amerika. Omdat we vast wel weer een cocktailavond gaan organiseren in het Honk, en omdat het een heerlijke cocktail is moesten we natuurlijk wel even weten hoe deze cocktail gemaakt wordt. Na uitleg te hebben gekregen over de herkomst, de ingrediënten en een voorproefje te hebben gehad konden we zelf aan de slag. Shaken maar :), met als resultaat een heerlijke Pisco Sour.

Na de kook- en piscoles zijn we 's avonds met de nachtbus (de allerlaatste nachtbus!!) naar Nazca gegaan. Nazca staat bekend om de nazcalijnen die je het beste kunt zien vanuit de lucht. Bij aankomst in hospedaje Brabant hebben we dan ook meteen voor de dag erop een vlucht geboekt. Diezelfde middag zijn we nog naar Chauchilla gegaan.

Chauchilla is een begraafplaats waar gemumificeerde mensen zijn gevonden. Deze begraafplaats is zo'n 700 jaar in gebruik geweest vanaf 200 na Christus. Het kerkhof is meerdere malen geplunderd en er liggen her en der potten en botten. De mummies zijn echter nog (gedeeltelijk) intact. Ze zijn goed bewaard gebleven door het droge klimaat van de woestijn. Het is erg apart om de mummies te zien op de plek waar ze ook echt begraven zijn. Normaal, wanneer mummies worden gevonden worden ze naar een locatie gebracht waar ze goed geconserveerd worden zodat ze intact blijven. We hebben in Argentinie ook een mummie gezien, maar dat was in een museum, achter glas waar de temperatuur geregeld werd om de mummie zo goed mogelijk te bewaren. Hier doet de regering helemaal niets om de mummies te bewaren en zijn ze blootgesteld aan de weersomstandigheden. Sommige mummies hebben nu nog een stuk huid en andere hebben zelfs nog haar (waarbij het haar erg lang is omdat het na de dood door blijft groeien). Als de regering echter niks blijft doen zal dit na jaren allemaal vergaan zijn.

Na deze bizarre plaats gingen we de volgende dag 's ochtends de lucht in. Nouja dat was de bedoeling... We zouden om 9:00 uur worden opgehaald en naar het vliegveldje worden gebracht. Het was echter erg bewolkt, niet het ideale weer om te vliegen, dus zou het een uur later worden. Om 10:00 stonden wij alweer klaar, werd het weer uitgesteld. Uiteindelijk werden we rond 14:00 opgehaald. Gelukkig was het wat opgeklaard in de loop van de dag en hadden we goed weer. We zaten met z'n zessen in een vliegtuigje, inclusief piloot en co-piloot. Voor mij was het de eerste keer in zo'n klein ding. De vlucht duurde nog geen half uur maar was echt geweldig! In het begin was het een beetje lastig de figuren te zien, maar gelukkig vlogen we er rondjes boven zodat we genoeg tijd hadden ze te ontdekken. Het is nog steeds een mysterie hoe men deze lijnen heeft kunnen maken. Vanaf de grond zijn de figuren niet te zien, alleen vanuit de lucht. Daarom denken sommige mensen dat het door buitenaardse wezens is gemaakt :P. Doordat het hier bijna altijd windstil is en er weinig regen valt zijn de lijnen goed bewaard gebleven en het is sinds 1990 een Unesco werelderfgoed. Wij hebben onder andere de aap, kolibrie, condor en de astronaut gezien. Slechts een klein deel van de duizenden lijnen die zich uitstrekken tot een gebied van 800km2.

Na de Nazcalijnen hadden we alle bezienwaardigheden die we in Peru wilde zien wel gehad. De volgende dag zijn we daarom naar Ica gegaan en daar lekker 4 daagjes in een resort gezeten, in het zonnetje gelegen, geplonst in het zwembad en Pisco Sour gedronken, heerlijk genieten dus. Na Ica hadden we nog één stad te gaan, ons laatste stop in Peru, namelijk de hoofdstad Lima.

Lima is een gigantische stad met miljoenen inwoners en veel verkeer. In tegenstelling tot Ica is het hier maar fris. Door de koude Humbold stroming in de stille oceaan en het Andes gebergte in het oosten hangt er in Lima van mei tot september een mist die vergezeld gaat met lage temperaturen en motregen. Ideaal weer dus om te shoppen!! En dat hebben we gedaan. Twee dagen lang zijn we op souvenierjacht geweest en we zijn goed geslaagd, al zeggen we het zelf. We hebben onder andere een carnavalsoutfit gescoord :). Aangezien we niet met dit alles nog 3 maanden willen rondreizen (een poncho is een beetje te warm voor in midden amerika) hebben we maar weer eens een pakketje opgestuurd. Nouja zeg maar gerust een PAKKET aangezien deze bijna 15 kilo was. Niet 15 kilo aan souveniers hoor, we hadden ook nog wat winterkleren en andere spullen die we niet meer nodig hebben. Na het winkelen was er nog wat tijd voor cultuur en natuur en hebben we een museumpje bezocht en zijn we naar een park gegaan met heel veel fonteinen.

Zuid-Amerika zit er bijna op. Morgen vertrekken we naar Costa Rica waar, als het goed is, Anton en Johan (de vader en oom van Arnold) ons op het vliegveld op staan te wachten. We hebben er erg veel zin in en kijken er erg naar uit ze, na ruim 9 maanden, weer te zien. Dat wordt twee weken lang feesten en veel bijpraten uiteraard. Daarover de volgende keer!!

Groetjes Kim en Arnold