Hurken in Beijing

We hebben Beijing inmiddels bijna twee dagen achter ons liggen, we zitten op het moment van schrijven in Datong, dus wordt het tijd om onze avonturen in Beijing op te schrijven voor jullie.

Toen we op vrijdagmiddag op het treinstation van Beijing aankwamen kon je meteen merken dat de stad gigantisch groot moet zijn; overal om je heen Chinezen die druk zijn met van alles en nog wat, verdwaalde backpackers en grote groepen toeristen die braaf het vlaggetje volgen van hun reisleider. Hier werden we voor de laatste keer opgewacht door een medewerker van Tiara tours (die we voor het gemak Benny mochten noemen) die ons naar het hostel bracht. Benny wist tevens te vertellen dat het officiële aantal inwoners van Beijing nu op ongeveer 20 miljoen staat. Dit is dan ook wel te zien op de weg, want het is een enorme drukte die ons erg deed denken aan de verkeerschaos in Ulaan-Bataar. Door deze verkeersdrukte is er dan ook veel smog die als een grijze waas boven de stad hangt.

Ons hostel zag er prima uit met een heerlijk groot 2-persoons bed (beetje hard matras) en een eigen badkamer met douche en wc, wat voor ons een ongelooflijke luxe was na de trein en Mongelië. Nadat we een beetje waren geïnstalleerd in ons hostel en na een lekkere douche was het tijd om de omgeving van ons hostel te verkennen. Zo kwamen we erachter dat we in een hutong (oude woonwijk) zaten die geheel was getransformeerd tot toeristengebied met overal barretjes, restaurants en souvenirwinkeltjes en waar het in het weekend behoorlijk druk is maar wel gezellig. Het was best leuk om hier een keer rond te lopen, maar omdat ze hier vaak het dubbele rekenen voor het eten en drinken was het beter om een bar of restaurant net buiten het toeristengebied te pakken. Het eten was hier dan ook heerlijk en met handen en voeten konden we meestal wel duidelijk maken wat we wilden eten en werd er vaak hard gelachen als we iets in het Chinees probeerde te zeggen. En het is echt waar, Chinezen boeren als ze klaar zijn met eten!

Tijdens onze verkenningsronde was Arnold ook benieuwd naar een zogenaamd "publiek toilet" die overal in de stad aanwezig zijn. Dit was bij onze hutong niet meer dan 1 grote ruimte waar een paar urinoirs tegen de muur geschroefd waren en aan de ander kant van de ruimte een paar hurktoilets zonder tussenschotten of deuren en dus ook zonder privacy (en vaak ook zonder wc-papier), maar dit schijnt vrij normaal te zijn in China. Oh ja, op het moment dat Arnold daar dus binnenstapte was er een Chinees gehurkt bezig zijn grote behoefte te doen.

Op de tweede dag in Beijing zijn we met de metro naar het zomerpaleis gegaan. De metro is in Beijing erg goed geregeld en alles stond in het Engels aangegeven en werd ook nog eens omgeroepen in de metro. Het zomerpaleis en de daarbij horende tuin was erg mooi maar het was die dag, ook door het mooie weer erg druk. De dag erna zijn we naar de Verboden Stad geweest wat ongeveer een half uur lopen was vanuit onze hutong. Door het slechte weer hebben we de route een beetje moeten inkorten, maar het was geweldig mooi en als je wilt kun je hier makkelijk een dag rondlopen.

Het klapstuk van ons bezoek hebben we bewaard tot de laatste dag: de Chinese Muur! Via ons hostel hadden we een groepsreis geboekt die ons 's-morgens om zeven uur oppikte. Na een reis van ongeveer anderhalf uur kwamen we aan bij het gedeeltelijke gerestaureerde stuk Muur die Mutianyu heet. Via een stoeltjeslift kwamen we boven waar we een flink stuk over de Muur hebben gewandeld, wat nog best pittig was door alle steile stukken en onregelmatige traptreden. Overal om ons heen zag je restanten Muur met bovenop bijna elke bergtop een vervallen wachttoren, erg indrukwekkend om te zien. Dit was voor ons het absolute hoogtepunt (letterlijk en figuurlijk) van ons bezoek aan Beijing. De afdaling was trouwens best spectaculair, want we mochten via een rodelbaan naar beneden. Het eerste gedeelte ging best hard, helaas dat we al vrij snel werden opgehouden door een Chinees vrouwtje die doodsbang was en steeds de rem inkneep.

Tot zover Beijing!

Zàijiàn (tot ziens) Arnold en Kim

p.s. er zijn echt geen "10 million bicycles in Beijing", die hebben ze massaal ingeruild voor dikke auto's en brommers.