Báijiu in Pingyao

Maar eerst nog even over Datong. De trein van Peking naar Datong was een lange en harde rit. De trein zat bomvol en van de stoelen krijg je echt een houten kont. Veel comfort kennen de chinezen niet; de bedden zijn hard, de kussens zijn hard, stoelen en banken bestaan uit houten planken. Achja we zijn er inmiddels wel een beetje aan gewend geraakt.

We passen ons trouwens steeds meer aan de chinezen cultuur aan; we ontbijten bij een tentje op straat (wat tot nu toe nog altijd een succes is geweest), het eten met stokjes gaat ons steeds beter af, we spreken al een paar woorden chinees en het hurkend naar de wc gaan gaat ook al prima. Alleen aan het roggelen en spugen kunnen we nog steeds niet wennen (vooral niet op de vroege morgen wanneer je lekker aan je ontbijtje zit). Ook drinken we steeds meer thee, in plaats van koffie, want koffie zetten kunnen ze niet. We hebben het een paar keer geprobeerd maar de hoop een beetje opgegeven. Of je krijgt oploskoffie met veel melk en suiker erin, of de koffie is erg slap of, zoals Arnold een keertje heeft gehad, je krijgt koffie met paddestoelen erin, bah, wat een combinatie.

Datong, daar valt niet heel veel over te vertellen. Datong zelf is een stad waar ze volop aan het bouwen zijn (zoals eigenlijk bijna overal in China). In Datong gaat het zelf zo ver dat ze een stadsmuur aan het bouwen zijn om toeristen te trekken. Ons hostel was gelegen in een nieuw "oud" centrum binnen de nieuwe stadsmuren. Het lijkt alsof je in een oud deel van de stad zit terwijl alles nieuw gebouwd is. Het zag er in eerste instantie gezellig uit maar viel een beetje tegen toen bleek dat er 's avonds weinig te doen is. Er zijn bijna geen eettentjes te vinden (in tegestelling tot Beijing waar een overvloed aan chinese restaurantjes was). En als we al een restaurant vonden ging deze om 21:00 al dicht (op de KFC en Mac Donalds na, ja dat hebben ze hier ook).

We zijn 2 dagen in Datong gebleven wat meer dan zat is. De bezienswaardigheden iets buiten Datong waren gelukkig wel de moeite waard. De eerste dag zijn we met het openbaar vervoer, de bus, naar de Yungang grotten gegaan wat eigenlijk erg goed ging op een keer te vroeg uitstappen na. In deze grotten zijn meer dan 50.000 boedha beelden uitgehakt, waarvan de grootste zo'n 17 meter hoog is. In totaal heeft het 60 jaar geduurd voordat alle 252 grotten klaar waren. Erg indrukwekkend om te zien.

De dag erop zijn we naar het hangende klooster gegaan. Ditmaal niet met het openbaar vervoer (wat in eerste instantie wel de bedoeling was) maar met 3 chineesjes die wij precies op het goede moment tegen kwamen aangezien zij ook naar het klooster gingen, al een taxi geregeld hadden en wij mooi mee konden rijden. Ook het klooster was erg indrukwekkend om te zien. Het is gebouwd tegen een bergwand aan en wordt ondersteund door houten palen (wat er allemaal niet al te stevig uitziet). Wanneer je door het klooster loopt kom je ook bordjes tegen met de waarschuwing dat het niet te druk mag worden (instortingsgevaar??). Echter wordt er totaal niet op gecontroleerd waardoor je wel een beetje de kriebels krijgt of het klooster wel stevig genoeg is. Maar we hebben het overleeft.

De volgende ochtend vroeg zijn we met de trein naar Pingyao gegaan. Deze stad heeft wel een echt oud centrum en oude stadsmuur. Het is alleen jammer dat de chinezen buiten deze muur een park hebben aangelegd (wat op zich nog best een leuk idee is) en daar hoge bomen hebben gepland die het zicht op de muur behoorlijk belemmeren, zonde, maar het is en blijft mooi om te zien. Uiteraard hebben we een wandeling gemaakt om en op de muur. Pingyao is een erg leuk stadje waar veel te doen en zien is. We hebben ons hier dan ook best vermaakt, hoewel 4 dagen op dezelfde plek toch iets te lang is. En 4 nachten in een orgineel kang-bed ook. Het is dan wel een erg groot bed maar wel hard aangezien de buitenzijde gemetseld is en daarin beton gestort is, en daar slaap je dan op (gelukkig hadden wij er nog wel een dun matrasje op liggen).

De eerste avond zijn we aan de báijiu gegaan. In het restaurant waar wij gegeten hadden zat een grote groep chinezen die iets te vieren hadden, gezien de vele toosten die gedaan werden en de vele drank die erdoor ging. Net toen wij op het punt stonden te vertrekken boden ze ons ook het drankje aan wat zij al een paar flesjes van op hadden. Dat was dus de báijiu, een soort rijstewijn met maar.... 42% alcohol. Na een toost schonken ze weer bij en toen moesten we weer toosten en bijschenken en toosten en bijschenken, owja en foto's maken. Toen we de deur uit wilden gaan waren er nog twee chineesjes die met ons op de foto wilde. We lijken wel beroemdheden hier. Het was een onverwachtte en erg gezellig avond en we hebben heerlijk geslapen die nacht.

Dat onverwachtte overkwam ons nog twee keer in Pingyao. In een tentje waar we even stopte om wat thee te drinken bleek toevallig een vrouwtje jarig te zijn. Daar hoorde natuurlijk taart bij waarvan er ook een punt op onze tafel werd gezet. En toen we na het eten een drankje gingen doen in een bar zat er weer een groep chinezen waarmee we aan de praat raakte. Toen zij al weg waren en wij wilde afrekenen bleken zij dat al gedaan te hebben en we hadden ook nog eens een paar flessen bier van ze gehad. Aardige jongens, die Chinezen.

De laatste dag is Arnold naar de kapper geweest. Na een hoofdmassage van een half uur en de tondeuse eindelijk te voorschijn kwam bleek dat ze geen standje 4,5 hadden. Konden alleen kiezen uit 3mm of 6mm. Dat werd dus standje 3. Dus voorlopig hoeft hij niet meer naar de kapper.

Vanochtend zijn we aangekomen in Xian waar we met de nachttrein naartoe zijn gegaan. Dan lig je met 3 personen in een soort van stapelbed boven elkaar, maar het is best te doen. Morgenavond vetrekken we naar Chengdu, daar gaan we de pandabeertjes bezoeken.

Daarover de volgende keer. Het stuk is al weer aardig lang geworden.

Tot ziens,

Kim en Arnold