Beroofd in Hoi An!!

We zitten alweer bijna 2 weken in Vietnam dus tijd voor een update!!

De titel zegt het al, we zijn beroofd in Hoi An, het plaatsje waar we nu zitten. Tja dat kan ook gebeuren tijdens een wereldreis.... helaas een minder leuke ervaring maar eerst de leuke dingen.

We zijn begonnen in Hanoï. Wat een chaos daar, we hebben nog nooit zoveel scooters bij elkaar gezien, honderden. Ons hostel was vlakbij het Hoan Kiem meer gelegen. Wij dachten daar 's avonds lekker even heen te gaan voor een wandeling, maar toen moesten we de straat oversteken waar al die honderden scootertjes door elkaar rijden.... We hadden gelezen dat je langszaam over moet steken, geen gekke bewegingen moet maken of ineens stil gaan staan en vooral niet moet rennen, zodat de scooters je kunnen ontwijken. Dat hebben we dus maar geprobeerd en het werkte. Toch best spannend de eerste keer een straat overteken waarbij de scooters je om de oren vliegen, maar we zijn er inmiddels aan gewend geraakt.

Na één dag in de chaos van Hanoi te hebben doorgebracht (en na de drukte van Hong Kong en alle andere grote chinese steden) hebben we snel besloten om naar Cat Ba te gaan, een eilandje gelegen in Halong Bay, om even tot rust te komen. Halong Bay staat bekend om de karstbergen die uit het water steken en de drijvende vissersdorpjes. De boottocht naar het eiland was dan ook erg de moeite waard en Cat Ba eiland zelf was geweldig!! We zijn hier dan ook 3 dagen gebleven. Op Cat Ba was het heerlijk rustig en over de 30 graden :) De eerste dag hebben we dan ook niet veel meer gedaan als aan het strand gelegen en een wandeling gemaakt. De volgende dag hebben we een kayak gehuurd waarmee we een mooie tocht hebben gemaakt door Halong Bay. Dat was echt schitterend!! Zo nu en dan hebben we aangemeerd op een strandje om wat af te koelen in het water waarna we weer verder konden kayakken. Omdat er veel bergen uit het water steken en ze bijna allemaal op elkaar lijken was het best lastig navigeren. Gelukkig hadden we een kaart en na bijna een keer te zijn verdwaald hebben we toch weer de weg terug gevonden.

Op onze laatste dag hebben we een scooter gehuurd om het eiland te verkennen. 's ochtends zijn we naar een nationaal park gegaan waar we naar een top van een berg konden klimmen. Met meer dan 30 graden is dat best zweten geblazen, maar het uitzicht maakte het de moeite waard. Op de top was een hoge toren geplaatst die je kon beklimmen om nog een beter uitzicht te hebben. De toren was van ijzer, maar inmiddels bestond het meer uit roest. We zijn er toch maar op geklommen. Boven aangekomen bleek dat er alleen een paar houten planken lagen om op te staan, als je mis stapt val je door de planken heen heel het stuk naar beneden, en dat was best een behoorlijk eind. Ook voelde je de toren bewegen. Na snel om ons heen te hebben gekeken zijn we maar gauw weer naar beneden gegaan. Je kunt je niet voorstellen dat zoiets levensgevaarlijks in Nederland staat.

Na het park zijn we naar de hospital cave gereden. Dit is een grot waar vroeger, in de tijd van de vietnam oorlog, een geheim ziekenhuis verborgen zat en waar mensen konden schuilen, ook Ho Chi Minh heeft hier een tijdje ondergedoken gezeten. Het was interressant om te zien hoe men in een berg een heel gangenstelsel heeft kunnen maken mat kamertjes en open ruimtes. Na de grotten hebben we de rest van het eiland nog verkend. Lekker rondgereden door de natuur, de dorpjes en langs de kust. Het huren van een scooter (voor maar 5 dollar voor een hele dag) is het ideale middel om de omgeving te verkennen. Wat we dus ook in het volgende plaatsje hebben gedaan, Ninh Binh.

In Ninh Binh zijn we maar één nachtje gebleven. De eerste dag kwamen we rond de middag aan en stond in het teken van het verkennen van het stadje. Er was niet heel veel te beleven maar we wilde de volgende dag graag naar de grotten gaan waar je op een bootje doorheen wordt gevaren. We hebben dus maar meteen een scooter geregeld voor de dag erop en een nachtbus. We hadden eigenlijk, na onze slechte ervaring met de nachtbus in China, besloten geen nachtbus meer te nemen. Er werd ons verteld dat dit een comfortabele bus was en er was een wc aan boord, dus we dachten vooruit dan maar (het was immers goedkoper dan de trein).

De volgende dag hebben we dus met de scooter de omgeving verkend. Eerst zijn we naar de Mua cave gegaan. De grot stelde niet veel voor maar het uitzicht boven op de berg was prachtig. Ja en alweer moesten we een berg beklimmen in deze hitte. Op de top hadden we een mooi uitzicht over de karstbergen gelegen tussen de rijstvelden en de Tam Coc rivier omsloten door de bergen. Helaas was het wat mistig zodat het op de foto's niet helemaal overkomt. Na de klim zijn we verder gereden naar Trang An. Hier konden we een kaartje kopen voor een boottocht van 3 uur over de rivier. We zijn met de boot door heel wat grotten gevaren. Dit was ook weer erg mooi. De natuur rondom Ninh Binh is schitterend.

's Avonds vertrokken we met de nachtbus naar Hue, een rit van zo'n 11 uur. Er zaten nog meer toeristen te wachten dus we dachten, zal wel goed komen, zij zijn vast vaker met de bus gegaan. Toen we met 6'en de bus in moesten bleek dat er nog maar 5 plekken over waren!! Er werd een vietnamees wakker geschud om plaats te maken voor ons, hij moest in het gangpad liggen. Uiteraard hadden wij weer de slechtste plekken, helemaal achterin waar je met z'n drieën naast elkaar moet slapen. Gelukkig was het ook een toerist (een nederlander nog wel) en gelukkig hadden we dit keer geen kotsende chinees in de bus zitten. Al met al was het beter dan de chinese nachtbus maar na weer een nacht bijna niet te hebben geslapen door het gehots en bots van de bus hebben we nu definitief besloten nooit meer een nachtbus te nemen!

Hue staat bekend om de oude stad. Omdat we al vroeg aangekomen waren in Hue hebben we deze maar meteen bezocht. Het is een ommuurde stad waarbinnen tempels en verblijven gelegen zijn. Het was leuk om te zien maar veel was nog niet gerestaureerd en na de verboden stad in Peking viel het toch een beetje in het niet. De tweede dag hebben we, weer, een scooter gehuurd. Ditmaal om een pagode te bezichtigen, een tombe en om lekker naar het strand te gaan. Na het strand hebben we nog lekker gerelaxed in hot springs, die naar rotte eieren ruiken (en nu dus ook onze zwemkleding) en een zwembad.

De dag erna hebben we 's ochtends de bus genomen naar Hoi An, het shopping paradijs!! En inderdaad, hier aangekomen zie je overal winkeltjes met kleren. Het mooie is dat ze hier ook kleren op maat maken en het bekend staat om het maken van pakken op maat. De eerste dag zijn we dan ook meteen gaan rondneuzen om een mooi pak te kunnen laten maken voor Arnold. En we zijn geslaagd!! Na een paar winkeltjes te hebben bezocht waarbij ze Arnold steeds helemaal op moesten meten hebben we een mooi pak kunnen vinden. Omdat er ook een erg leuk jurkje hing hebben we ook maar meteen een jurkje voor Kim besteld :) ik kan het niet laten. 's Avonds was het volle maan feest. Bij de rivier verkochten ze allemaal lantaarntjes die je in het water kon zetten waarna ze rustig wegdreven. Wij hebben er drie gekocht en zijn met een bootje de rivier opgegaan. Na een tijdje hebben we ze één voor één ter water gelaten. Twee voor ons beiden families en eentje voor ons saampjes. Het schijnt geluk te brengen. Het was een erg mooi gezicht om al de lichtjes op de rivier te zien wegdrijven.

De volgende dag hebben we , in plaats van een scooter, maar weer eens een fiets gehuurd. Goed voor de conditie. We zijn naar de marble mountains gefietst en uiteraard ook weer de berg beklommen. Als we met gespierde benen thuis komen weten jullie waarom. De marble mountains zijn marmerbergen die vroeger eilanden waren en nu op het land liggen. Best leuk om te zien maar, met uitzondering van een grote grot waar het zonlicht in scheen, verder niet erg spectaculair. Na een boeddhabeeldje te hebben gekocht (het vrouwtje bleef maar smeken) stapte we weer lekker op de fiets. We waren van plan na het beklimmen van de berg, op het heetst van de dag, lekker naar het strand te gaan voor verkoeling. Helaas ging het daar mis :(

Op weg naar het strand is Arnold zijn tas weggajat door twee vietnamezen op een scooter. We waren aan het fietsen met onze rugzak voor in het fietsmandje. Achteraf stom van ons dat we deze er gewoon los in hadden gedaan en geen hendel om het stuur hadden zitten ofzo (daar hebben we weer van geleerd). De twee waren al eerder op de scooter voorbij gegaan, uiteindlijk stopte ze langs de kant van de weg. Blijkbaar hadden ze al gezien dat de rugzak niet vast zat en zijn ze daarna weer achter ons aangekomen, vlak langs Arnold af, tas uit het mandje gejat en vlug weggereden. Het gebeurde allemaal zo vlug, voordat we het wisten was de rugzak weg. Wij er nog vlug achteraan, maar met de fiets een scooter bijhouden is vrij lastig. We hebben op de terugweg nog langs de weg gekenen of we de rugzak zagen liggen, maar niets. Gelukkig zat er geen paspoort en geld in de rugzak. Maar wel Arnold zijn camera met foto's (gelukkig hadden we enkele dagen van tevoren de foto's van de gejatte camera op de laptop gezet, maar we zijn toch een aantal foto's kwijtgeraakt), bril (gelukkig nog een reservebril bij), zwembroek (die toch al naar de rotte eieren rook), internationaal rijbewijs en inentingenpaspoort, daar moeten we dus nog wel wat voor zien te regelen, en sd-kaartjes van de camera, waarvan er eentje vol met foto's stond, gelukkig hebben we deze ook op de computer staan. Helaas dat dit moest gebeuren. Het lichtje van de vorige avond en het boeddhabeeldje hebben ons weinig geluk gebracht die dag. We houden het voortaan maar bij ons heilig Christoffeltje (die we op dat moment juist net niet bij ons hadden).

Aangekomen in Hoi An zijn we eerst naar het politiebureau gegaan voor aangifte. Omdat het is gebeurd op de weg naar Danang (een plaatsje hier 20 km vandaan) moeten we de aangifte daar doen, en we moesten zelf maar zorgen voor een beschrijving van de gebeurtenis, een vertaling in het vietnamees en maar lekker zelf naar het politieureau in Danang brengen. Erg behulpzaam waren ze niet, daar zit je dan net op te wachten. Uiteindelijk heeft iemand van de receptie van ons hotel het kunnen vertalen. Omdat hij aangaf dat we heel weinig kans hebben dat we bij de politie iets van een stempel of bewijs zouden krijgen van de aangifte hebben we maar besloten het bij de vertaling en een handtekening en naam van het hotel te houden. Hopelijk dat de verzekering daar genoegen mee neemt, maar dat zien we wel weer als we terug komen.

's Avonds hebben we onder andere een nieuwe zwembroek gekocht voor Arnold en onze kleren opgehaald. Na een keer te hebben gepast was het nu goed. Vandaag hebben we ook Kim haar winterjas opghaald (die we weer bij een ander winkeltje besteld hadden), ook deze is mooi geworden. Morgen gaan we alles naar huis toe sturen, inclusief wat souveniertjes, en hopen we dat alles goed aankomt. Waarschijnlijk sturen we het via zeepost, duurt wel 3 maanden maar is een stuk goedkoper dan via de lucht, en ach, het is niet dat wij er thuis op zitten te wachten.

We blijven nog 2 dagen in Hoi An waarna we naar onze volgende bestemming vertrekken, dit keer met de nachttrein. Morgen gaan we met mr. Phong naar zijn dorpje waar hij ons rondleid, we het echte Vietnam te zien krijgen, hij verhalen verteld over de oorlog en waar we lekker te eten krijgen. We zijn benieuwd!! Daarover de volgende keer.

We zijn de afgelopen dagen ook druk bezig geweest met het plannen van de verdere reis. Na Nieuw-Zeeland vliegen we naar Tahiti. Omdat de vlucht naar paaseiland een stop heeft op Tahiti hebben we besloten hier dan maar gebruik van te maken en lekker een paar daagjes te blijven. Ook het onderkomen is al geregeld. Na Tahiti vliegen we naar paaseiland waar we ook een paar daagjes blijven, waarschijnlijk op een camping. Daarna vliegen we door naar Chili. Hoe lang we in Chili blijven en of we ook naar Peru en Argentinië gaan is nog afhankelijk van de verhuur van ons appartement. Helaas hebben we nog geen zekerheid of het langer verhuurd wordt, maar we gaan in ieder geval nog een mooie verdere reis tegemoed.

Heel veel liefs, kusjes en een fijn sinterklaasfeest toegewenst.

Kim en Arnold