Per speedboot de grens over

Allereerst willen we jullie nog een keertje bedanken voor de leuke reacties op onze reisverslagen. Het is altijd weer erg leuk voor ons om die te lezen, dus blijf ze vooral plaatsen!

We waren gebleven in Saigon (Ho Chi Minh City), Vietnam waar we een excursie hebben gedaan naar de Cu Chi Tunnels. Dit is een uitgebreid netwerk van tunnels ten noorden van Saigon op ongeveer 1,5 uur rijden. Deze zijn aangelegd tijdens de Vietnam oorlog en werden gebruikt door de vietcong om te schuilen tegen Amerikaanse bombardementen. Eigenlijk was het meer een dorp onder de grond compleet met keuken, ziekenhuis, wapenkamer en slaapvertrekken waarin ook vrouwen en kinderen een veilig heenkomen zochten. Op verschillende plekken zag je nog steeds grote bomkraters. Je kon ook zelf een stukje door een tunnel kruipen en gelukkig hadden ze dit stukje tunnel iets breder en hoger gemaakt voor de westerse toeristen anders was het echt onmogelijk geweest om er doorheen te kruipen. Eigenlijk was dat stukje van ongeveer 100 meter al erg benauwend en we waren blij dat we er doorheen waren. Op het complex was ook een schietbaan en je kon tegen betaling schieten met wapens die tijdens de vietnamoorlog zijn gebruikt. Dat leek ons wel wat, dus we hebben meteen 10 kogels gekocht en geschoten met een kalashnikov AK-47. We hebben helaas niks kunnen raken maar het was wel erg gaaf en Kim zag er stoer uit met een volautomatisch geweer. 's Avonds hebben we lekker een drankje gedronken met een nederlands stel, Marjolein en William. Niet in een kroeg of bar maar gewoon op straat. 's Avonds wordt heel de stoep volgezet met lage plastice tafeltjes en stoeltjes waar je gezellig kunt zitten om wat te drinken, erg leuk.

De volgende dag zijn we naar het war remnants museum gegaan in Saigon die vooral in het teken stond van wat de gevolgen waren van de Vietnamoorlog. Het museum hing dan ook vol met gruwelijke foto's van misvormde kinderen als gevolg van het ontbladeringsmiddel "agent orange" die de amerikanen gebruikten om grote gedeeltes regenwoud te ontbladeren, zodat ze de vietcong beter konden opsporen.

Na een aantal dagen geschiedenis en het drukke maar wel leuke Saigon te hebben gezien werd het weer eens tijd voor wat natuurschoon en hebben we een 3-daagse boottocht gedaan over de Mekong rivier richting Cambodja. De eerste dag stond vooral in het teken van bezoeken aan plaatsen langs de Mekong waar ze lokale lekkernijen maakte zoals gedroogd fruit met honing en cokossnoep. Na de lunch bij een restaurant waar ook een krokodillenfarm was hebben we een lokaal vissersdorp bezocht waar je werd gebracht met een roeiboot door een smal riviertje omgeven met bamboe-planten. Daar kregen we een kopje thee met wat fruit en werd er door lokale mensen voor ons gezongen met wat muzikale begeleiding.

De tweede dag van de Mekong trip hebben we een floating market bezocht. Dit is zoals de naam het al zegt een drijvende markt waar het krioelt van verschillende bootjes die allemaal hun etenswaren willen verkopen. Je ziet ook vanalles langskomen zoals boten volgeladen met annanas, dragonfruit, casaves en kleine bootjes die zich vasthaken aan de toeristenboten om blikjes frisdrank en bier te verkopen. Ook word de Mekong rivier door de vietnamezen gebruikt om je in te wassen, (huishoudelijk) afval te dumpen en kleren te wassen. Dus een keer lekker zwemmen in de rivier is niet aan te raden. Verder hebben we op de floating market nog een aanvaring gehad met een andere boot, omdat de moter van onze rondvaardboot afsloeg. Gelukkig viel de schade mee en nadat we weer rechtgeduwd werden door een andere boot konden we weer verder. Daarna zijn we naar een fabriekje gegaan waar je kon zien hoe noodles en rijstpapier met de hand worden gemaakt. Tenslotte hebben we deze dag nog een fruitkwekerij bezocht, waar we nog een heerlijke verse ananas hebben gegeten.

De derde dag werden we meteen naar de boot gebracht die ons naar Phnom Penh in Cambodja zou brengen. Voor onze trip hadden we gekozen voor een fastboot, omdat we dan lekker vroeg in Phnom Penh zouden aankomen en nog genoeg tijd over hadden om en slaapplaats te zoeken. Na iets meer dan 5 uur, inclusief grensovergang en visumaanvraag, kwamen we aan in Phnom Phen.

Na zowat een half uur met onze tassen, backpack achterop en een kleinere rugzak voorop, door de stad te hebben gelopen kwamen we behoorlijk bezweet aan bij ons guesthouse. Hier meteen een lekkere douche genomen. Echter als je naar buiten gaat ben je meteen weer bezweet. Phnom Penh is een warme benauwde stad, zelfs 's avonds staat er geen zuchtje wind en koelt het niet af. We hebben deze dag meteen ons visum voor Laos geregeld!

De dag erop zijn we achterin een tuktuk allereerst naar het Tuol Sleng museum geweest. Dit was vroeger een school maar tijdens de rode Khmer periode van Pol Pot is deze in 1975 overgenomen en omgetoverd tot gevangenis waarbij klaslokalen als martelkamer gebruikt werden. Tevens is de naam veranderd in Security Prison 21, ofwel S-21. Zo'n 100 mensen werden hier iedere dag vermoord en omdat de rode Khmer leiders graag een record bijhielden is iedereen die in deze gevangenis kwam te zitten gefotografeerd. Er hangen dan ook heel veel foto's van onschuldige mensen (veel ook van kinderen) die zelf niet eens wisten waarom ze hiernaartoe zijn gebracht. Toen Phnom Penh werd bevrijd in 1979 waren er slechts 7 overlevenden.

Het is moeilijk te geloven dat er mensen zijn geweest die aanhangers waren van Pol Pot, in hem geloofde en deden wat hij hen opdroeg. In ongeveer 3 jaar tijd zijn er ruim 3 miljoen mensen, van de totaal 8 miljoen, omgekomen, vermoord! Iedereen hier in Cambodja heeft tijdens de rode Khmer periode wel iemand verloren. Het is bizar dat er mensen zijn die andere mensen, van hun eigen volk, kunnen martelen en daarna doden, omdat ze geloven in die ene man die zegt dat dat goed is voor het land.

Na de S-21 zijn we, met de tuktuk, naar de Killing Fields van Choeung Ek gereden. We kregen hier een Nederlandstalige elektriche gids. We liepen hier met ons koptelefoon op door het gebied waar we bij verschillende plekken uitleg kregen over wat zich hier heeft afgespeeld. De Killing Fields liggen 14 km vanaf Phnom Penh. Het complex was vroeger geheel ommuurd en buitenstaanders wisten in de rode Khmer periode eigenlijk niet wat hier gebeurde, men dacht dat het een kamp was waar de mensen naatoe werden gebracht om op het veld te werken. De werkelijkheid was echter veel gruwelijker. Op deze Killing Field, slecht één van de vele in Cambodja, werden de mensen uit de S-21 naartoe gebracht en geexecuteerd. Dit waren niet alleen volwassenen maar ook heel veel kinderen en zelfs baby's. Er zijn hier verschillende massagraven gevonden. Sommige zijn nu leeggehaald waarvan vele schedels in het memorial stupa zijn ondergebracht. Bij iedere regenbui komen er nog botten en tanden tevoorschijn, die je ook ziet liggen als je er rondloopt. Het meest gruwelijke was een boom met daarnaast een massagraf. Deze boom werd gebruikt om baby's tegenaan te slaan waarna ze in het graf gegooid werden. Ja, het klinkt echt afschuwelijk maar dat is wel wat er op deze plek allemaal gebeurd is.

Na deze twee heftige locaties te hebben bezocht hebben we die dag niet veel meer gedaan dan door de stad gewandeld. De volgende dag hebben we de bus genomen naar Sihanoukville, een plaatsje aan de kust. Hier hebben we twee dagen genoten van de zon, de zee, het strand, lekkere drankjes en lekker vers zeefruit. Het is een erg toeristische plek maar wel lekker om even bij te komen. Ook Marjolein en William kwamen we hier weer tegen. Onze laatste avond hier hebben we dan ook lekker met z'n viertjes op het strand gegeten en daarna naar een barretje aan het water gegaan. Het was een leuke avond!

Nu zijn we in Kampot en morgen vertrekken we naar Kep. Het verhaal is alweer behoorlijk lang dus dat bewaren we voor de volgende keer.

Tot de volgende keer!!!

Arnold & Kim