Busje komt zo.....

In China betaalde we met Yuan, in Vietnam was het de Dong en in Cambodja de Riel, waar we voornamelijk in dollars betaalde omdat alles daar aangegeven staat in dollars en je ook alleen dollars kunt pinnen (aangezien de waarde van de Riel nogal wisselt hebben ze daar liever dollars).
Nu hebben we de Kip. 10.000 kip staat gelijk aan ongeveer 1 euro. Voor een grote BeerLao (640ml) betaal je rond de 10.000 kip(pen), jaja maar 1 euro voor 640 ml bier!! Een accomodatie is meestal nog geen 100.000 kip, erg goedkoop dus allemaal in vergelijking met Nederland.

Na de heerlijke dagen op Don Det, waar we voor de afwisseling eens schnitzel en gehaktballen hebben gegeten, hebben we onze reis voortgezet. We hadden best nog langer willen blijven, zo heerlijk was het daar, maarja we willen toch ook de rest van Laos zien en Pakse stond als volgende stop op het programma.

De busrit naar Pakse zou een korte rit worden van 3 tot 4 uur. Lekker dachten we, een keertje niet zo lang in de bus. We hebben inderdaad niet lang in die bus gezeten, na zo'n 1,5 uur hield de bus ermee op :(. Daar stonden we dan aan de kant van de weg. Na vele reparatiepogingen en een lange tijd wachten later was er gelukkig toch vervangend vervoer geregeld zodat we verder konden rijden.

We wilden vanuit Pakse het Bolavenplateau verkennen, Laos' belangrijkste koffieplantage regio dat bekend staat om de vele watervallen. In eerste instantie dachten we aan een tour totdat we in de bus naar Pakse een nederlander tegenkwamen die vol lof sprak over de 4 daagse "loop" door het bolavenplateau. 4 dagen op de scooter door het platteland van Laos crossen, dat leek ons ook wel leuk!! Na alles wat we voor de 4 dagen nodig hadden ingepakt te hebben in een kleine rugzak gingen we de volgende dag op pad.

De eerste stop was bij de Tad Phasuam (Tad is laotiaans voor waterval). Dit was een erg mooie brede waterval waar je, genietend van een drankje in een restaurantje, op uit keek. Hierna zijn we doorgereden naar de Tad Hang en de Tad Lo waar we rond 1 uur aankwamen. In de Tad Lo village hebben we een guesthouse gevonden met uizicht over het water en zijn daarna de watervallen gaan verkennen. 's Avonds hebben we een lekker hapje gegeten bij de vrolijke Mama Paps (een laotiaanse vrouw die continu aan het lachen was).

De volgende ochtend hebben we bij hetzelfde tentje ook een ontbijtje genomen en zijn we op de scooter verder gegaan. Omdat de meeste mensen de korte 'loop' doen en wij gekozen hadden voor de 'big loop' kwamen we onderweg weinig toeristen tegen. Omdat op deze weg weinig toeristen komen wordt er door de kinderen langs de straat nog volop gezwaaid en sabaidee (laotiaans voor hallo) geroepen, zelfs de ouders kwamen hier zwaaien, erg leuk :)

De eindstop van deze dag was de Tad Houa Khrone, een mooie brede waterval. We hebben er een bamboohutje gehuurd waarna we lekker met onze voetjes in het water van het uitzicht en de rust hebben genoten. Gezien de hoge ligging van het plateau kan het er 's nachts behoorlijk koud worden (waar wij niet echt rekening mee hadden gehouden). En aangezien ons hutje aan de bovenkanten open was (en daardoor lekker door kon waaien) en we maar een heel dun, te klein, dekentje hadden lagen we 's nachts te bibberen in bed. Na de handoeken en onze jassen over ons heen te hebben gelegd zijn we uiteindelijk toch in slaap gevallen.

Na 's ochtends koud te zijn wakker geworden zijn we maar snel verder gegaan. We hadden vandaag een lange en moeilijke weg te gaan. Na een aantal kilometers te hebben gereden moesten we een afslag nemen en daar begon de ellende, de onverharde weg!! En niet zomaar eentje maar een met kuilen, keien, los zand en nog meer kuilen (dat is de reden waarom de meeste de korte 'loop' doen). De eerste 20 kilometer was verschrikkelijk slecht, maar Arnold heeft ons gelukkig rechtop weten te houden zodat we er zonder kleerscheuren vanaf zijn gekomen. De eerste waterval die we op deze weg tegen kwamen was de Tad Katamtok, een hele hoge die we alleen vanaf een afstand konden bekijken. Een aantal kilometer verder stond de mooiste waterval op ons te wachten, de Tad A Lang. De helse rit ernaartoe was zeker de moeite waard, het was net een paradijsje met een regenboog en mooie bloemetjes. Na hier een ontbijtje te hebben gegeten, omelet met sticky rice (hele plakkerige rijst in een bamboemandje), zijn we verder gereden naar Paksong. Gelukkig werd de weg steed beter zodat we al op tijd aankwamen en nog een stukje verder zijn gereden naar de Tad Fane. Hier scheen, volgens onze kaart, een guesthouse te zitten. Daar aangekomen bleek het een, erg duur, resort te zijn en zijn we maar terug gereden naar Paksong om daar een accomodatie te vinden. Ook hier was het 's avonds erg koud. Na wat gegeten te hebben en met de scooter terug naar het hotel te zijn gereden, brrr, waren we blij dat we in bed, onder het dekbed, konden kruipen (dit keer gelukkig geen dun lakentje).

De laatste dag zijn we van Paksong weer terug naar Pakse gereden en hebben we op de route nog twee keer een stop gemaakt om een waterval te bezichtigen. Aangekomen in Pakse waren we, na 4 dagen op een scooter te hebben gezeten, blij met onze fijne kamer met warme douche. En eindelijk hadden we weer Wifi ;). Na 's avonds nog even te hebben geskyped zijn we op tijd naar bed gegaan omdat we de volgende dag weer vroeg op moesten voor de bus naar Tha Khaek.

De bus van Pakse naar Tha Khaek was een lokale bus en de rit zou zo'n 6 tot 8 uur duren. Wij gingen al uit van 8 tot 10 uur omdat hier altijd alles langer duurt. Tja, een bekende uitspraak hier in Laos is LPDR, Laos Please Don't Rush, en haast moet je hier zeker niet hebben want ze nemen overal de tijd voor. Echter hadden wij ons ook vergist en hebben we er geen 10 uur over gedaan maar wel 12 uur!!! Wat voornamelijk kwam door de vele stops, het wachten, het volproppen van de bus met vanalles en nog wat en het proberen een scooter in de bus te krijgen!! Uiteindelijk hadden ze maar besloten de scooter vooraan midden in het gangpad te zetten en moest iedereen er maar overheen zien te klimmen toen we de bus weer in moesten. Door deze lange rit was het inmiddels al donker toen we nog een verblijfplaats moesten zoeken. Omdat het al zo laat was, was het meeste ook al volgeboekt. We waren daarom ook blij toen we eindelijk een hotelletje gevonden hadden waar nog een kamer vrij was, wel 150.000 kip (best duur voor ons doen) maar dan hoefde we in ieder geval niet op straat te slapen.

De volgend dag weer vroeg op. Als jullie denken dat wij alleen meer een lekkere luie vakantie hebben, backpacken is ook afzien hoor :P. Vandaag moesten we vroeg op voor de bus naar Ban Na Hin, een dorpje van waaruit je met de scooter naar de Kong Lo grot kunt gaan. De busrit zou 4 uur duren, wij dus weer uitgegaan van 6 uur. Ook dit keer hadden we het mis want de bus kwam na precies 4 uur aan op de plek van bestemming!! Eindelijk een keer volgens schema!!

In Ban Na Hin zelf is niets te doen. We waren van plan 's middags ergens te gaan lunchen maar blijkbaar had iedereen siesta want alles was dicht. Er zijn redelijk wat guesthouses maar alles was leeg en er was geen toerist te bekennen. We dachten dat we de enige toeristen waren totdat we 's avonds bij een restaurantje waar we zaten te eten 4 nederlandse meiden tegenkwamen.

De volgende dag een scooter gehuurd en op weg gegaan naar de Kong Lo Cave. De weg ernaartoe was erg mooi, omgeven door karstgebergte, de grot zelf was fantastisch. Met een longtailboot voeren we door een meer dan 7 km lange grot, alles pikkedonker, op het licht van de zaklampen na. Op sommige plekken was de grot wel 100 meter hoog. Soms moesten we uitstappen omdat het water te ondiep was. De boot werd dan vooruitgeduwd waarna we weer in konden stappen. Na ongeveer 45 mintuten in het donker zie je plotseling weer licht in de verte en weet je dat het einde in zicht is. Best een gek idee dat je in zo'n enorme grot zit waar, als alle zaklampen ineens uit zouden vallen, je geen hand meer voor ogen ziet. Het was echt een hele bijzondere en mooie ervaring.

's ochtends weer vroeg op voor de bus naar Vientiane. De busrit zou 6 uur duren. Na onze ervaring met de bus naar Pakse en Tha Khaek dachten we dat dit ook wel weer veel meer zou zijn en we misschien in het donker aan zouden komen. Om te voorkomen dat we dan weer heel de stad af moesten zoeken voor een slaapplek hadden we van tevoren maar wat geboekt. Echter hield deze chauffeur wel van doorrijden. Zelfs toen een man bagage boven op het dak aan het binden was reed hij gewoon door en kwam de man op het dak door het raampje naar binnen geklommen. Na 6 uur hadden we dan ook Vientiane bereikt, lekker op tijd!

Na ons in onze, te dure vooraf geboekte hotelkamer te hebben geinstalleerd zijn we voor de dagen erop op zoek gegaan naar een ander onderkomen. Gelukkig hadden we dit snel gevonden en hebben we rest van de dag een beetje de omgeving kunnen verkennen. Vientiane, de hoofdstad van Laos, is wat meer westers dan het zuiden van Laos, wat wij wel erg lekker vonden na het primitievere zuiden.

De tweede dag in Vientiane hebben we de stad rondgelopen naar het victory monument en de Pha That Luang tempel. Tevens hebben we voor de dag erna voor Arnold een hamburgertje besteld ;) Ja want de 25ste was ik, Kim, jarig!! Groot feest dus.

Op de grote dag hebben we een scooter gehuurd en zijn we naar het Boeddha park gereden. Dit is een klein park vol met boeddha beelden. Niet erg spectaculair maar wel leuk om te zien. Bij terugkomst moest er natuurlijk een cadeautje gekocht worden :). Als cadeauje hebben we een onderwatercamera gekocht zodat we mooie foto's kunnen maken als we gaan snorkelen. Nu hopen dat we Nemo kunnen vinden. Daarna zijn we nog even bij de kapper langsgegaan, was wel eens nodig.

's Avonds zijn we naar het restaurant geweest waar we de dag ervoren de hamburger voor Arnold hadden besteld. En niet zomaar een hamburger, maar de MAMMOTHBURGER!! Een enorme, gigantische, reusachtige burger met gehakt van wel 1 kilo! plus sla, tomaat, komkommer, ui, saus en heel veel brood. Als Arnold deze in 1 uur op zou eten werd zijn foto op de 'wall of fame' gehangen, zo niet dan kwam hij op de 'hall of shame'. Helaas is het hem niet gelukt de burger binnen 1 uur te verorberen, maar hij heeft wel zijn buikje lekker rond kunnen eten, want het grootste deel was op.

Na het eten zijn we nog naar het bowlingcentrum gegaan. Kim dacht dat ze nu wel een keertje zou kunnen winnen omdat Arnold zijn burger misschien een beetje dwars zou zitten. Helaas, toch weer 3 keer verloren.

Na Vientiane zijn we naar Vang Vieng gegaan en nu zitten we in Luang Prabang. Dit is de laatste stop in Laos. Morgen vertrekken we naar Chiang Rai in Thailand. Over onze laatst dagen in Laos vertellen we de volgende keer!!

Sabaidee,

Kim & Arnold