Beestenbende in Thailand

Onze volgende stop in Thailand was Chiang Mai, een van de meest toeristische steden in Noord-Thailand en waar je zeker heen moet gaan als je in Thailand bent. We zaten in een prima hotel vlakbij het centrum van de stad met een lekker zwembadje. Vanuit het hotel werden er een heleboel excursies georganiseerd en omdat we al een hele tijd rondliepen met het idee om een dagje mee te lopen met een olifantenverzorger (mahout) zijn we dit de volgende dag dan ook gaan doen. Onze groep bestond uit totaal 8 personen en nadat we in bijpassende fleurige mahout kleding gestoken waren begon de dag met het eten geven van een paar olifanten (met een schattig baby olifantje van 8 maanden oud) en een snelcursus hoe-bestuur-ik-een-olifant. Om te beginnen moest je bovenop de olifant klimmen en als je naast zo'n enorm beest staat is dat toch best een opgave. Eerst gaf de mahout die erbij stond een brul waarna de olifant keurig een voorpoot omhoog hield waarna je via de voorpoot, een oor en een dikke huidplooi naar boven kon klauteren tot in de nek van de olifant. Daarna leerden we een aantal basiscommandos zoals naar voren, naar achteren, links, rechts en natuurlijk de belangrijkste "stop". We hadden niet echt het idee dat de olifanten zo onder de indruk waren van onze bevelen, want ze deden vooral waar ze zelf zin in hadden en luisterden alleen naar de bevelen van de mahouts die met ons meeliepen.

Na deze snelcursus kregen we allemaal een eigen olifant en gingen we een stuk wandelen door de jungle richting een rivier waar we de olifanten mochten gaan wassen. Op speciaal verzoek kreeg Kim een lekkere rustige olifant mee, een oudje, die op haar gemakje meesjokte met de groep en Arnold kreeg het gigantische mannetje mee die bijna 3 meter hoog was. Onderweg naar de rivier stopten we nog even bij een paar grote waterbakken waar de olifanten wat konden drinken en water over zichzelf en dus ook over ons heen konden sproeien. Aangekomen bij de rivier werd het een grote waterpret, want niet alleen de olifanten kregen een bad maar iedereen in de groep moest eraan geloven, inclusief de mahouts. Na dit verfrissende bad sjokten (en soms een korte sprint!) we weer terug op onze olifanten naar het kamp en waren we een onvergetelijke ervaring rijker.

Om maar bij de beesten te blijven gingen we de volgende dag op weg naar Tiger World, omdat we hadden gehoord dat je daar met echte tijgers kon knuffelen. Aangekomen bij de dierentuin kon je kiezen met welke tijgers je wilde knuffelen; de grote, middelgrote, kleine of allerkleinste. Wij wilden natuurlijk met de allergrootste knuffelen dus die hebben we dan ook uitgekozen. Op het moment dat je in die kooi met tijgers stapt voel je je als mens toch maar nietig, want die 300! kilo zware beesten straalden een enorme kracht uit met hun brede voorpoten en gespierde lijf. Gelukkig voor ons vonden de tijgers het allemaal best en mochten we ze aanraken, knuffelen, staart optillen en achterpoot optillen zonder dat ze ons ineens aanzagen voor kattenvoer. We waren dan ook best blij dat we weer heelhuids uit de tijgerkooi waren gekomen, want de enige bescherming die de tijgerverzorger bij zich had was een lange tak met aan het uiteinde wat bladeren en een klein stokje...

Later die dag hebben we nog een minority village bezocht waar ook de bekende langnekken stam zich bevond. Dit was alleen niet helemaal wat we er van hadden verwacht, want dit bleek gewoon een toeristendorpje te zijn waarbij je zelfs moest betalen om het dorpje in te komen en die verder uitsluitend bestond uit souvenirwinkeltjes.

De volgende dag hebben we besteed aan het bezoeken van tempels in Chiang Mai en een poging gedaan om onze visum te verlengen, omdat onze 15 daagse visum bijna was verlopen. Na onze aanvraagformulieren te hebben ingevuld en na bijna een uur wachten in een volgepakt immigratiekantoor bleek dat we onze visum maar voor 7 dagen konden verlengen in plaats van 30 dagen en dat dit ook nog eens bijna €50,- moest gaan kosten. Aangezien we nog zeker 15 dagen in Thailand zouden blijven hadden we hier weinig aan. Daarom hebben we maar besloten om een zogenaamde "visum run" te maken naar de luchthaven van Kuala Lumpur in Maleisie. Dan vlieg je in een dag heen en weer terug alleen om een visum stempel te halen. Het enige nadeel voor ons was wel dat we eerder naar Bangkok zouden moeten reizen, want daarvandaan zou onze vlucht naar Kuala Lumpur vertrekken.Maar dan hadden we wel onze felbegeerde 30 dagen visum voor Thailand!!

Voor de dag erna hadden we weer een excursie gepland; de jungle flight adventure. Hierbij ga je met een zipline van boomtop naar boomtop waarbij de langste zipline wel 300m lang was. Ook moest je op sommige plekken abseilen met als hoogste eentje van 40m. Wel was het een beetje jammer dat onze groep bestond uit bijna 30 personen (voornamelijk chinezen aangezien het chinees nieuwjaar was), waardoor je soms best lang moest wachten voordat je weer verder kon, maar dit deed niets af aan de ervaring die je krijgt als je tussen de bomen door vliegt. De omgeving was ook erg mooi en je werd meerdere malen getrakteerd op een schitterend uitzicht als je weer naar de volgende boomtop scheerde.

Na alle spanning, adrenaline en geweldige ervaringen moesten we Chiang Mai helaas weer achter ons laten, want we wilden natuurlijk nog meer zien van Thailand. Onze volgende stop was Ayutthaya, de oude hoofdstad van Thailand. Hier hebben we de eerste dag een fiets gehuurd om de oude binnenstad te bekijken. Het oude centrum van deze stad staat vol met ruines van grote tempelcomplexen die er in de hoogtijdagen van deze stad er prachtig moeten hebben uitgezien en ze zien er nog steeds indrukwekkend uit. Verder stond er nog een vrij nieuwe tempel met een gigantisch zittend boeddha beeld erin.

Na Ayutthaya gingen we met een gewone (vrij gare en zonder airco) lijnbusdienst naar het stadje Kanchanaburi die vooral bekend is van de film "The bridge over the river Kwai". Eerst zijn we nog naar een militaire begraafplaats gegaan waar de overledenen liggen begraven van de krijgsgevangenen die moesten werken aan de Thailand-Birma spoorlijn, waaronder ook erg veel Nederlanders die door de Jappanners krijgsgevangen waren gemaakt in voormalig Nederlands-Indie. Nadat Kim nog werd aangevallen door een soort steekvlieg op oorlogspad zijn we naar het Thailand-Burma railway center gegaan, waar je een goed beeld kreeg van de erbarmerlijke omstandigheden waaronder de krijgsgevangen moesten werken en waarom de Jappanners die spoorlijn zo graag aangelegd wilden hebben. Na dit stukje informatie zijn we dan toch eindelijk naar die beruchte brug gelopen. Natuurlijk hebben we die film weleens gezien en we gingen er dan ook vanuit dat het nog diezelfde houten brug zou zijn als in de film, maar zoals we in het museum al hadden gezien is de brug gewoon van staal en beton. Het blijkt dus dat de houten brug in de film werd gebruikt om materiaal naar de overkant van de rivier te brengen om die andere brug van staal en beton te bouwen. Weer wat geleerd dus! De omgeving van Kanchanaburi is erg mooi en we hebben daar nog een bezoekje gebracht aan de schitterende Erewan zeven traps waterval. Na een scooterrit van bijna anderhalf uur door bergachtig junglelandschap kwamen we aan bij de watervallen. De watervallen waren erg mooi en bij bijna elke trap was er een meertje met heerlijk fris helder water waarin van die kleine visjes zwommen die het lekker vonden om aan je voeten te knagen als je een duik in het water nam. Tussen de verschillende watervallen was het een paar honderd meter lopen en al bijna bij de derde trap begaf de slipper van Kim het waardoor ze verder op blote voeten moest lopen. Onderweg naar boven kwamen we ook nog een paar groepen apen tegen die naar toeristen zaten te loeren of ze nog wat eten konden jatten. Het was daarom ook verboden om eten en drinken mee te nemen naar de bovenste watervallen.

Van Kanchanaburi naar Bangkok was nog maar een puur uur rijden. Dus na rustig van ons ontbijtje te hebben genoten gingen we met de minibus op weg naar Bangkok. Nadat de minibus zich een weg had gebaand door het chaotische verkeer van Bangkok werden we afgezet bij een skytrainstation, een soort bovengrondse metrostelsel die, nog niet zo lang, door Bangkok loopt en waarmee ze nog steeds bezig zijn om deze uit te breiden. Vooral handig voor ons, omdat deze een directe lijn heeft naar de internationale luchthaven. Omdat ons hotel ook aan deze metrolijn lag waren we in no-time bij ons hotel en dat was maar goed ook, want we hadden weinig zin om met onze zware bepakking bij ruim vijfendertig graden broeierige hitte een eind te moeten lopen, we hebben per slot van rekening wel vakantie potverdorie!

Zoals we al eerder hebben gemeld in dit stukje moesten we de volgende dag, voor onze visum run naar de internationale luchthaven van Bangkok, waar we een vlucht hadden geboekt naar Kuala Lumpur met, jawel Ethiopian Airways. Gelukkig viel dit erg mee en werden we tot twee keer toe getrakteerd op een heerlijke warme maaltijd, op de heenvlucht en ook nog eens op de terugvlucht. Grappig was wel om te zien dat er best veel Ethiopiërs die in het vliegtuig zaten waarschijnlijk voor de eerste keer vlogen, want een aantal mensen begreep niet helemaal dat als het tekentje "fasten seatbelts" aangaat dit niet betekend dat je massaal naar de wc moet rennen. Uiteindelijk kwamen we na een lange dag pas 's-nachts aan in ons hotel in Bangkok (gelukkig waren we weer een beetje wakker geworden door de taxi rit van de luchthaven terug naar ons hotel, want de chauffeur dacht kennelijk dat ie een rally door Bangkok aan het rijden was) maar waren we wel in het bezit van een 30 dagen visum!!

Al vanaf het moment dat we deze wereldreis begonnen hadden we erover getwijfeld om een digitale spiegereflexcamera te kopen. Nadat we een paar keer waren geconfronteerd met de gebreken van een huis-tuin-en-keukencamera die we nu hadden, hebben we dan toch maar de knoop doorgehakt en besloten om er een in Bangkok te kopen. Op internet hadden we al rondgekeken welke camera we wilde hebben en met deze informatie zijn we een dagje gaan shoppen in Bangkok. Een aantal metrostations van ons hotel vandaan was het shopping mekka van Bangkok; Siam Square. Kim's ogen begonnen al te stralen toen we het station uitliepen en al die gigantische shopping malls bij elkaar zagen staan. Na een lange dag shoppen gingen we dan uiteindelijk terug naar ons hotel met een digitale spiegelreflexcamera, inclusief statief, rijker. Diezelde dag zijn we trouwens ook nog naar de zombiefilm "Warm bodies" gegaan in de bioscoop van een van de shopping malls. Grappig om te zien is dat voor de film word gedraaid er eerst nog (waarschijnlijk) het volkslied van Thailand wordt gedraaid, waarbij alle mensen in de bioscoop gaan staan en er op het filmscherm een aantal mierzoete foto's van de koningklijke familie worden getoond.

Daarna zijn we verhuisd naar een hotel in de buurt van Khao San road, het meer toeristische gedeelte van Bangkok. Hier hebben we een paar keer 's-avonds rondgelopen en op één van de vele terrasjes gezeten om toch vooral mensen te kijken, want dat is op Khao San een erg leuke bezigheid. Een plaatselijke lekkernij hier is het eten van een gefrituurde schorpioen. Aangezien we in Chiang Rai al ons portie insecten hadden gehad, hebben we deze maar aan ons voorbij laten gaan. Natuurlijk hebben we ook in Bangkok een dagje besteed aan cultuur en hebben we een bezoekje gebracht aan het Grand Palace en aan de Wat Pho een groot tempelcomplex met een heel grote liggende Boeddha. Deze dag konden we dan ook vollop experimenteren met onze nieuwe camera.

Na zes dagen Bangkok hadden we wel even genoeg van deze drukke stad en hebben we het vliegtuig genomen naar Krabi, vanwaar we Koh Yao Noi en Ko Lipe gaan bezoeken. Een paar mooie eilandjes waar we lekker gaan genieten van zon, zee en strand en zo in stijl Thailand vaarwel zeggen. Maar daarover later meer...

Groetjes!

Arnold en Kim