Het mysterieuze Rapa Nui

Voordat we het over Rapa Nui (bij ons bekend als Paaseiland) gaan hebben en het 'grote nieuws' eerst nog even over Tahiti.

Omdat we vanuit Nieuw Zeeland naar Paaseiland wilde en deze vlucht een stop heeft op Tahiti hadden we besloten daar maar een paar daagjes te blijven, tja, nu we er toch zijn. Bij aankomst op het vliegveld werd iedereen begroet met tahitiaanse muziek en een dansje, erg leuk. Dat beloofde veel goeds. We hadden 5 daagjes om lekker even bij te komen van de 5 actieve weken in Nieuw Zeeland. Het pensionnetje was al geboekt. Lekker ons eigen studiootje met keukentje en een zwembad voor de deur, heerlijk!! Het strand lag aan de andere kant van de weg waar we naartoe konden lopen. Het strand zelf stelde niet veel voor maar we konden er goed snorkelen.

De eerste drie dagen hebben we niet veel gedaan. Lekker uitgeslapen (wat heerlijk om weer in een echt bed te liggen na 5 weken op een dun matje in een tentje), een beetje gesnorkelt, bij het zwembad gelegen, gelezen en gezwommen. We hadden af en toe wat regen deze dagen maar dat was niet zo heel erg.

Na drie dagen te hebben geluierd wilde we toch ook wel iets zien van het eiland en een uitstapje maken naar het andere eiland Moorea dus hebben we besloten voor 2 dagen een autootje te huren. De volgende dag hebben we de ferry genomen richting Moorea. Bij dit eiland ligt een klein eilandje waar je met een bootje naartoe kan worden gebracht en je, wanneer ze de vissen voeren, onder andere haaien en manta's kunt zien en aaien. Dat leek ons wel wat. Helaas was het heel de ochtend al aan het regen en regende het nog steeds toen wij bij dit 'lagoonarium' aankwamen. En als klap op de vuurpijl zat er een gat in de boot die voor het transport moest zorgen. Helaas, zwemmen met haaien zat er niet in vandaag :(.

Moorea is niet zo heel groot, in zo'n 2 uurtjes kun je om heel het eiland heen rijden. Omdat we niet naar het lagoonarium konden, we heel de dag hadden om het eilandje te verkennen en het heel de ochtend al regende zijn we maar naar een cafeetje gegaan om wat te drinken. Gelukkig werd het 's middags droog en begon zelfs het zonnetje nog te schijnen zodat we nog een duik in de zee hebben kunnen maken. Hoewel het water heerlijk was ben ik, Kim, er na 5 minuutjes uit gevlucht omdat ik werd aangevallen en gebeten door een agressief en hongerig visje, grrr.

De volgende dag hebben we met de auto Tahiti verkend. 's Nachts om 02:00 ging onze vlucht en we moesten de auto om 22:00 inleveren, we hadden dus heel de dag om rustig een beetje rond te rijden. Gelukkig hadden we deze dag meer geluk met het weer!!

Moorea is een heel groen eiland wat erg mooi is maar het is niet zo'n bounty eiland als dat je op de foto's ziet als je 'Moorea' intikt op google. Hetzelfde geldt voor Tahiti. De mooiste strandjes behoren bij de grote en luxe all-inn hotels, waar je een hutje kunt huren gelegen boven het water waar je vervolgens vanaf je veranda de lagoon in kunt springen om te gaan snorkelen. Op Moorea hebben we zo'n hotel bezocht en dat was echt schitterend!!

Het was lekker om even bij te komen in Tahiti maar eerlijk gezegt had ik er wat meer van verwacht, en dan spreken ze nog frans ook :S

Paaseiland is een ander verhaal. Wat is paaseiland (of Rapa Nui of Isla de Pascua) toch geweldig!! Bij aankomst op het vliegveld werden we ontvangen met een bloemenkrans, je voelt je meteen welkom. We hadden een tent geboekt, maar aangezien het de vorige dag heftig geregend en gewaaid had en men niet wist hoe het weer de komende dagen zou zijn werd het niet aanbevolen in een tentje te verblijven. Uiteindelijk verbleven we in het hostel waar verschillende kamers waren, een gezamelijke keuken en woonkamer. We zaten er samen met twee gezellige chilenen (met hun dochtertje) een kieskeurige francaise en een betwetende duitser. Met name door de chilenen hebben we er een hele leuke tijd gehad!

De dag na aankomst zijn we met de fiets een deel van het eiland gaan verkennen. Na een paar dagen relaxen was het wel weer eens tijd om in beweging te komen en gelukkig scheen het zonnetje. 's ochtends zijn we naar Orongo gegaan. Aangezien dit gelegen is op de rand van een krater was de weg ernaartoe behoorlijk pittig (en het eerste deel is asfalt maar daarna wordt het grind en zand). Op weg naar de top was er een uitkijkpunt met een schitterend uitzicht over het kratermeer. Wat was dit mooi!! Bij Paaseiland denken wij alleen aan de grote beelden, de Moai's. We wisten niet dat er nog meer mooie dingen te zien waren hier. Na nog een stukje omhoog te hebben gefietst kwamen we aan bij Orongo.

Orongo was een ceremonieel dorp dat vanaf de 16de eeuw tot de 19de eeuw werd gebruikt voor de 'tangata-manu' ofwel 'birdman' competitie. De huizen zijn allemaal met de opening georienteerd op het eiland voor de kust 'Motu Nui'. Het dorp werd slechts enkele weken per jaar gebruikt, in het begin van de lente, wanneer de zeevogels, de manutara, zich nestelde op het eiland Motu Nui. De leiders (of hun representatieve) van verschillende stammen kwamen naar dit dorp om de strijd met elkaar aan te gaan. De deelnemers sprongen van de klif (waarbij veel van hen omkwamen), zwommen naar het eiland, bleven hier voor een paar dagen (of weken), wachten tot de vogels arriveerde en vervolgens gingen ze op zoek naar een ei. Ja echt, een EI. Geen paasei maar een ei van de manutara, de zeevogel. Degene die het eerste ei vond was de winnaar (misschien dat het daarom paas-ei-land heet?). Deze winnaar werd de nieuwe tangata-manu, birdman en werd een jaar lang beschouwd als heilig. De laatste competitie vond plaats in 1867.

Na het bezoek aan het dorp en de hobbelige weg naar beneden was het lunchtijd. In het centrum hebben we een heerlijke empanada gegeten. Een halfrond gefrituurd deegding met verschillende vullingen. Wij hadden tonijn en kaas, jammiejammie. Hierna was het tijd om te zien waarvoor we naar Paaseiland gekomen zijn, de Moai's. Dit zijn grote uit steen gehouwen figuren die, waarschijnlijk, de voorvaderen moeten voorstellen. Ze staan, grotendeels, met hun rug naar de zee en kijken uit over een dorp.

De eerste op onze weg was de Ahu Akivi. Dit zijn zeven gerestaureerde Moai's die in een rijtje naast elkaar staan. Zo gaaf om ze in het echt te zien en zo bizar dat ze er staan. Ze zijn gigantisch. Dit zijn ook de enige beelden die niet met hun rug maar juist met hun gezicht naar de zee gericht zijn. Na de beelden te hebben bewonderd zijn we verder gefietst langs grotten en nog meer beelden waarbij de weg steeds slechter werd. Gaten, modder, keien, grote plassen, maar gelukkig hadden we een mountaibike. Aangekomen bij de locatie van de dos ventanas grot (twee ramen) konden we wel de kleine ingang tot de grot vinden maar waren we vergeten een zaklamp mee te nemen. Aangezien het pikkedonker was stonden we op het punt verder te fietsen toen er een paar chilenen aankwamen die wel zo slim waren een zaklamp mee te nemen en waarmee we samen de grot in konden. Binnenin zijn twee uitgangen (ramen) die uitkijken over zee, erg mooi.

's avonds hebben we een gezellige avond gehad in het hostel met wat bier, wijn en chips. We wilde vroeg naar bed, omdat we de volgende dag de zonsopkomst wilde zien bij de Tongariki, 15 Moai's op een rijtje. Het vroeg naar bed was niet echt gelukt maar we zijn er wel vroeg uitgegaan omdat we de zonsopkomst niet wilde missen. We hadden een jeepje gehuurd waarmee we de hele dag de rest van het eiland konden verkennen. Aangekomen bij Tongariki waren we niet de enige, maar gelukkig viel het best mee met de drukte. De zonsopkomst was erg mooi, je ziet in het begin alleen de omtrekken van de beelden en hoe meer zon, hoe meer details je gaat zien.

En toen was het moment, het grote nieuws!! Nouja nieuws? Inmiddels weet iedereen het al bijna. Na de zonsopkomst ging Arnold op z'n knietjes en heeft me ten huwelijk gevraagt. Ik had het niet aan zien komen en het was een hele bijzondere locatie, een locatie om nooit meer te vergeten en waar we waarschijnlijk maar eens in ons leven komen. En na een traantje te hebben gelaten, van blijdschap uiteraard (tja wat een jankerd ben ik toch) heb ik uiteraard 'JA' gezegt!! Nu moeten jullie niet denken dat we binnen een jaar een groot huwelijksfeest gaan geven want we moeten bij terugkomst natuurlijk eerst weer eventjes sparen.

De rest van de dag kon niet meer stuk. We hebben de rest van het eiland rondgereden en nog een paar mooie locaties gezien, waaronder Rano Raraku. Dit is de plek waar de Moai's gemaakt zijn, uit het gesteente van de vulkaan. Het is een mysterieuze plek waar je Moai's ziet die nog in de maak waren en de Moai's er een beetje rommelig bijliggen op de helling van de vulkaan. Vanuit hier werden de beelden naar de diverse locaties op het eiland gebracht. Hoe hebben ze ooit deze gigantische beelden kunnen verplaatsen? Hebben ze daar de stammen van de grote palmbomen voor gebruikt?? Is dat de rede waarom alle bomen omgekapt zijn?? Het is en blijft een raadsel. Een ander mooi plekje was Anakena. Dit is een schitterend strandje waar zeven Moai's staan, sommige met hoedje.

We hadden deze dag iets te vieren dus zijn we 's avonds uit eten gegaan en naar een show geweest. En uiteraard moesten we het daarna nog vieren met onze nieuwe chileense amigos met veel bier, wijn en Pisco (een typisch chileens drankje). Het was weer een topavond en het werd, alweer, een latertje.

De volgende dag hoefde we er gelukkig niet al te vroeg uit. Na rustig van ons ontbijtje te hebben genoten zijn we naar het vliegveld gebracht, op naar Santiago!! Als heel Chili zo leuk is als paaseiland gaan het een paar leuke weken worden!!


Hasta Luego!!

Kim en Arnold